Bobrek (podobóz KL Auschwitz)
50°03′36″N 19°15′36″E/50,060000 19,260000| Podobóz Auschwitz-Birkenau | |
 Więźniowie przy pracy | |
| Odpowiedzialny | |
|---|---|
| Rozpoczęcie działalności |
styczeń 1944 |
| Zakończenie działalności |
styczeń 1945 |
| Terytorium |
Polska pod okupacją niemiecką (terytorium anektowane przez III Rzeszę) |
| Miejsce | |
| Liczba więźniów |
ok. 250 |
| Liczebność personelu |
ok. 20 SS-manów |
| Komendanci | |
Położenie na mapie gminy Chełmek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego  | |
| 50°03′36″N 19°15′36″E/50,060000 19,260000
| |
Bobrek (niem. Arbeitslager Bobrek) – niemiecki nazistowski podobóz Auschwitz-Birkenau w czasie II wojny światowej, zlokalizowany w Bobrku koło Oświęcimia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jesienią 1943, po zbombardowaniu berlińskiej fabryki Siemens-Schuckert, zdecydowano się przenieść produkcję do Auschwitz. Nową fabrykę ulokowano w budynkach przedwojennej fabryki nawozów sztucznych[1]. W listopadzie 1943 do Oświęcimia przyjechał inżynier Kurt Bundzus, który wybrał ok. 120 fachowców pochodzenia żydowskiego. Po wyborze trafili oni do baraku nr 11, pełniącego funkcję więzienia, ale wyjaśniono im, że nie zostali tam wysłani w ramach kary, tylko mieli oczekiwać na początek pracy w Bobrku[2].
Od stycznia 1944 więźniowie codziennie maszerowali pieszo około 8 km do fabryki, aby przygotować obiekt na założenie podobozu. W kwietniu zostali tam umieszczeni na stałe[1]. Po przejściu szkolenia zaczęli pracować przy produkcji elementów silników oraz osprzętu elektrycznego dla samolotów i okrętów podwodnych[2]. Warunki panujące w podobozie były wyjątkowo dobre[3], magazyn, w którym mieszkali więźniowie, był ogrzewany i miał ciepłe prysznice, nie znęcano się również nad nimi fizycznie[1] – do 17 stycznia 1945 nie odnotowano żadnego zgonu[4]. Natomiast pracownicy Siemensa często przymykali oko na przerwanie pracy z powodu zmęczenia[2]. Było to związane z faktem, że ze względu na wykształcenie fachowcy byliby trudni do zastąpienia[1].
Zgodnie z danymi 30 grudnia 1944 w obozie przebywało 38 kobiet, a 17 stycznia 1945 roku – 213 mężczyzn[5]. 18 stycznia miała miejsce ewakuacja, więźniowie pieszo udali się do podobozu Gleiwitz II, a stamtąd pociągami do KL Buchenwald. Część z nich przeniesiono później do KL Sachsenhausen, gdzie do końca wojny pracowali w podobozie w Siemensstadt, w fabryce Siemensa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Bobrek / Podobozy / Historia / Auschwitz-Birkenau [online], Auschwitz-Birkenau [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b c d Geoffrey Megargee: Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945. s. 228–231. ISBN 978-0-253-35328-3.
- ↑ Bartosz Panek, Jarosław Kociszewski, Niemi świadkowie historii Auschwitz-Birkenau. Śmierć na skinienie palca [online], Nowa Europa Wschodnia [dostęp 2023-03-12].
- ↑ Bobrek [online], Fundacja Pobliskie Miejsca Pamięci Auschwitz-Birkenau [dostęp 2023-03-14].
- ↑ Podobóz Bobrek – filia Auschwitz | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2023-03-12].