Przejdź do zawartości

Alvik (Sztokholm)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alvik
dzielnica (stadsdel) Sztokholmu
Ilustracja
Alvik; przystanek Tvärbanan
Państwo

 Szwecja

Region

Sztokholm

Miasto

Sztokholm

Powierzchnia

0,66 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


1529

• gęstość

2317 os./km²

Plan
Plan
Położenie na mapie regionu Sztokholm
Mapa konturowa regionu Sztokholm, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Alvik”
Położenie na mapie Szwecji
Mapa konturowa Szwecji, na dole znajduje się punkt z opisem „Alvik”
Ziemia59°19′58″N 17°58′49″E/59,332778 17,980278
Strona internetowa

Alvik – dzielnica (stadsdel) Sztokholmu, położona w jego zachodniej części (Västerort) i wchodząca w skład stadsdelsområde Bromma. Graniczy z dzielnicami Traneberg, Ulvsunda, Stora Mossen i Äppelviken oraz przez jezioro Melar ze Stora Essingen.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

Według danych opublikowanych przez gminę Sztokholm, 31 grudnia 2020 r. Alvik liczył 1529 mieszkańców[1]. Powierzchnia dzielnicy wynosi łącznie 0,66 km², z czego wody stanowią 0,14 km²[2].

Stacja Alvik jest ważnym węzłem komunikacyjnym pomiędzy centrum Sztokholmu i jego zachodnimi przedmieściami (Västerort).

Architektura i zabudowa

[edytuj | edytuj kod]

Zabudowa dzielnicy charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem. W pobliżu stacji Alvik przeważa zwarta zabudowa wielorodzinna z niewielkim centrum handlowo-usługowym w rejonie Alviks torg. Nieco bardziej na południe dominuje jednorodzinna zabudowa willowa, z domami zbudowanymi w latach 20. XX w. Bliżej brzegu Melaru (Alviks strand) położony jest kompleks budynków biurowych, oddanych do użytku na początku lat 90. XX w. W sąsiedztwie stacji Alvik, na zachód od niej przy Drottningholmsvägen, znajduje się zajezdnia Tvärbanan i Nockebybanan[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1908 r. miasto Sztokholm zakupiło posiadłości ziemskie Äppelviken säteri i Alviks säteri (od której pochodzi nazwa dzielnicy), obejmujące m.in. obszar dzisiejszego Alviku. Równocześnie przystąpiono do opracowywania planów zagospodarowania tych terenów, które zostały w głównej części przeznaczone pod jednorodzinną zabudowę willową. Propozycje były kilkukrotnie zmieniane. Obowiązujący plan zatwierdzono w 1922 r. Plan ten dopuszczał budowę domów wielorodzinnych, zlokalizowanych przy obecnych Gustavslundsvägen i Alviksvägen. Budowa pierwszych domów jednorodzinnych rozpoczęła się już przed 1920 r. Od 1914 r. funkcjonowało połączenie tramwajowe pomiędzy Brommą a centrum Sztokholmu poprzez ówczesny most pontonowy (zbudowany w 1914 r.) nad Tranebergssund[4][3].

Niektóre obiekty położone w Alvik

[edytuj | edytuj kod]
  • kompleks budynków szkoły Alviks skola, położony na wzgórzu na północny zachód od stacji Alvik, których najstarsza zachowana część pochodzi z 1899 r.
  • budynek byłego kina Bromma Teatern, wzniesiony w 1921 r. przy obecnym Alviksplan
  • hala tenisowa SALK-hallen, zbudowana w 1937 r. przy Gustavslundsvägen
  • 16-kondygnacyjny budynek (Höghuset i Alvik) na północ od stacji Alvik z 1961 r.
  • kościół Sankt Ansgars kyrka (1963) przy Vidängsvägen[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Statistisk årsbok för Stockholm 2022. Stockholms stad. s. 90. [dostęp 2022-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)]. (szw.).
  2. Stockholms stad: Areal och befolkningstäthet i stadsdelsområden, SDN-delar och stadsdelar 2014-12-31. Stockholm. [dostęp 2015-11-02]. (szw.).
  3. a b c Söderström 2004 ↓, s. 287-290.
  4. Stockholms gatunamn 2005 ↓, s. 525-527.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Göran Söderström: Stockholm utanför tullarna. Nittiosju stadsdelar i ytterstaden. Sztokholm: Stockholmia Förlag, 2004. ISBN 91-7031-132-3.
  • Stockholms gatunamn. Sztokholm: Stockholmia Förlag, 2005. ISBN 91-7031-152-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]