Zatoczek moczarowy
| Anisus spirorbis | |||||
| (Linnaeus, 1758) | |||||
 Muszle formy o grubości 2,2 mm | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
zatoczek moczarowy | ||||
| |||||
Zatoczek moczarowy (Anisus spirorbis) – gatunek ślimaka wodnego z rodziny zatoczkowatych (Planorbidae).
Muszla jasnorogowa, połyskująca z prążkami przyrostów, dołem płaska z krawędzią lub obła, górą zagłębiająca się. Skrętów 4,5 do 5,5, otwór zwykle eliptyczny z białą wargą. Szerokość 5–7, rzadko do 8 mm, grubość 1,2 do 1,8 mm. Niektóre muszle osiągają grubość 2,2 mm. Ciało ciemno ubarwione ze znacznie jaśniejszymi czułkami.
Gatunek palearktyczny, występujący od Europy Zachodniej i Północnej na południe po Włochy i na wschód po Syberię[2].
Ślimak żyje w drobnych zbiornikach wodnych o mulistym dnie, rowach o słabym przepływie i gęstej roślinności. Najliczniej występuje w północnej i środkowej Polsce, na południu notowany z pojedynczych stanowisk (gatunek słabo zbadany).
Przypisywana mu odporność na wysychanie może być cechą mylonego z nim Anisus leucostomus.
Jaja składa w 2 mm kokonach po ok. 15 szt. Jeden ślimak składa ok. 85 jaj. Po 2 tygodniach (zależnie od temperatury wody), w kwietniu, wykluwają się młode wielkości 0,5–0,6 mm. Do rozrodu przystępują w następnym roku. Odżywiają się glonami i rozkładającymi się szczątkami roślin. Żyją ok. 2 lat.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e MolluscaBase eds., Anisus spirorbis (Linnaeus, 1758), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-27] (ang.).
- ↑ F. Welter-Schultes, Species summary for Anisus spirorbis, [w:] www.animalbase.uni-goettingen.de [online], AnimalBase Project Group [dostęp 2024-04-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
- Piechocki A., Ślimaki z cyklu Fauna Słodkowodna Polski, Warszawa 1979, ISBN 83-01-01143-2