Przejdź do zawartości

Bienne (dopływ Ain)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bienne
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Francja

Rzeka
Długość 68,8[1] km
Powierzchnia zlewni

791 km²

Źródło
Miejsce Mont Fier
Wysokość

1 085 m n.p.m.

Współrzędne

46°27′34″N 6°00′42″E/46,459444 6,011667

Ujście
Recypient Ain
Miejsce

Lac de Coiselet

Wysokość

304 m n.p.m.

Współrzędne

46°20′12″N 5°38′14″E/46,336667 5,637222

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Biennerzeka we Francji, przepływająca przez teren departamentu Jura, o długości 68,8 km. Stanowi dopływ rzeki Ain.

Cały bieg rzeki i jej cały obszar dorzecza o powierzchni 791 km² znajdują się na terenie gór Jura. Źródłowy tok rzeki pod nazwą la Biennette (tj. Mała Bienne) ma swój początek na wysokości ok. 1085 m n.p.m. u wylotu ślepej doliny Combe du Mont Fier[2], ok. 1,5 km na zachód od miejscowości Prémanon. Nazwę „Bienne” ciek przybiera kilka kilometrów dalej na północ, w miejscu zwanym Les Rivières[3], gdzie przyjmuje swój pierwszy duży (dłuższy niż on sam) prawobrzeżny dopływ o nazwie Bief de la Chaille, spływający spod granicy francusko-szwajcarskiej. Poniżej miejscowości Morez i przyjęciu prawobrzeżnego dopływu o nazwie Évalude rzeka skręca w kierunku południowo-zachodnim i przez ok. 25 km płynie głębokim i niemal całkowicie zalesionym kanionem, zwanym Gorges de la Bienne. Poniżej miejscowości Saint-Claude, gdzie rzeka przyjmuje lewobrzeżny dopływ Tacon, dolina nieco się rozszerza, a tok rzeki staje się bardziej kręty. Ze swym recypientem, rzeką Ain, łączy się w sztucznym zbiorniku zaporowym o nazwie Lac de Coiselet w miejscowości Chancia[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bienne w bazie services.sandre.eaufrance.fr. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
  2. a b Mapa Géoprtail. IGN. [dostęp 2023-11-08].
  3. Morez. Les Rousses. Col de la Faucille. Carte topographique 1 : 25 000, carte randonnée, Paris: Institut Géographique National, 2004, 2G.