Cerkiew Świętej Trójcy w Pułtusku
cerkiew parafialna | |||||||||||||||
Cerkiew na pocztówce z 1916 | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia |
Świętej Trójcy w Pułtusku | ||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Cerkiew Świętej Trójcy – nieistniejąca cerkiew prawosławna w Pułtusku.
Cerkiew została wzniesiona na potrzeby istniejącej od 1858 parafii prawosławnej, zrzeszającej 350 osób. Zbiórkę pieniędzy na jej budowę rozpoczęto dopiero w 1896 – wcześniej parafia korzystała z kaplicy domowej. 17 września 1903 odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego. Świątynie zaprojektował Władysław Aleksandrowicz Pokrowski, ówczesny architekt diecezji chełmsko-warszawskiej. Jako miejsce budowy świątyni wybrano fragment wysokiego brzegu Narwi, zwany „Wzgórzem Abrahama”. Prace nad wzniesieniem obiektu trwały dwa lata, 25 września 1905 świątynia została poświęcona.
Cerkiew służyła przede wszystkim stacjonującemu w mieście garnizonowi. Fasada cerkwi była wzniesiona w kierunku koszar, znajdujących się na skraju miasta. Monumentalny budynek, stojący powyżej miasta dominował w jego panoramie. Widok ten można podziwiać na obrazie eksponowanym w muzeum miejskim w Pułtusku. Cerkiew została rozebrana w 1925 r. w ramach akcji rewindykacyjnej. Materiał budowlany został wykorzystany do budowy rzeźni miejskiej[1].
Cerkiew w Pułtusku była wzniesiona na planie krzyża greckiego. Wejście do niej prowadziło przez przedsionek z fasadą w kształcie oślego grzbietu, do kwadratowej nawy przylegała kaplica boczna oraz znacznie niższe prezbiterium. W narożnikach budynku wzniesiono cztery mniejsze kopuły, zaś w środku dachu – centralną, najwyższą. Obiekt posiadał również dzwonnicę. Wygląd wnętrza cerkwi jest nieznany, wiadomo jedynie, że znajdowała się w niej ikona św. Mikołaja, która należała do jednego z oddziałów rosyjskich walczących w 1806 w bitwie pod Pułtuskiem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis cerkwi w serwisie wyburzone.pl. [dostęp 2012-12-20]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sokoł K., Sosna A., Kopuły nad Wisłą. Prawosławne cerkwie w centralnej Polsce w latach 1815–1915, Moskwa, MID „Synergia”, ISBN 5-7368-0301-2, ss. 63–64.