Cerkiew Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Hranicnem
 710-877/1 z dnia 30.10.1963[1]
| |||||||||||
| cerkiew filialna | |||||||||||
 Widok od strony południowej | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia |
Parafia Kremná | ||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie kraju preszowskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie Słowacji  | |||||||||||
 49°22′29,4″N 20°41′58,4″E/49,374833 20,699556
| |||||||||||
Cerkiew Niepokalanego Poczęcia NMP w Hranicnem – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1785, położona w słowackiej miejscowości Hraničné.
Świątynię postawiono wspólnymi siłami grekokatolików i rzymskich katolików i obecnie tak jest użytkowana.
Należy do parafii Kremná[2], dekanatu Lubowla w archieparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego.
Od 1968 posiada status Narodowego Zabytku Kultury.
Historia
Świątynię zbudowano w 1785. Odnawiano kilkakrotnie: w drugiej połowie XIX w., uszkodzona w 1945, zabezpieczona prowizorycznie, a następnie rozebrana i postawiona na nowo w 1972 z dobudową zakrystii.
Architektura i wyposażenie
To budowla drewniana konstrukcji zrębowej. W bryle obiektu wyróżnić można trójbocznie zamknięte prezbiterium, z dużą boczną zakrystią, prostokątną nawę z wieżą słupowo-ramową, zwieńczoną izbicą i niewielkim baniastym hełmem. W przyziemiu wieży przedsionek. Ściany prezbiterium i nawy pozostawione bez szalunku. Dach dwukalenicowy, kryty gontem.
Wnętrze obszerne, pomieszczenia nakryte stropami płaskimi. Chór muzyczny wsparty na słupach. Nie ma polichromii ani ikonostasu. Cenne wyposażenie pochodzi z kościoła ze Starej Lubowli:
- ołtarz główny zbudowany z różnych stylowo części z cenną gotycką–renesansową płaskorzeźbą Zwiastowania z 1530,
- lewy ołtarz boczny w prezbiterium, z gotyckimi rzeźbami św. Mikołaja z 1360, św. Szczepana i św. Wawrzyńca, obie z 1500 i św. Jakuba z XV w.,
- lewy ołtarz boczny w prezbiterium, z rzeźbą Matki Bożej z XVII w.,
- wieloboczna ambona z początku XVII w. z rzeźbami Ewangelistów,
- obraz z wizerunkiem Chrystusa z napisem w języku polskim
-
Elewacja frontowa -
Widok od strony północnej -
Replika cerkwi w Ľutinie
.jpg)
.jpg)
Przypisy
Bibliografia
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. I, Pruszków 2003, s. 255ISBN 83-89188-08-2.