Przejdź do zawartości

Ciepłownia Kawęczyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ciepłownia Kawęczyn
Ilustracja
Ciepłownia Kawęczyn
Państwo

 Polska

Adres

Warszawa
ul. Chełmżyńska 180

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Kawęczyn”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Kawęczyn”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Ciepłownia Kawęczyn”
Ziemia52°15′53″N 21°07′43″E/52,264722 21,128611
Strona internetowa
300 metrowy komin Ciepłowni Kawęczyn
Kompleks Ciepłowni Kawęczyn z 300-metrowym kominem

Ciepłownia Kawęczyn znajduje się przy ul. Chełmżyńskiej 180, na Kawęczynie, w dzielnicy Rembertów w Warszawie. Właścicielem zakładu jest spółka PGNiG Termika SA[1].

Budowa Ciepłowni Kawęczyn rozpoczęła się w 1979 roku[2]. Zakład został uruchomiony w 1983 roku[1]. Jest najmłodszym i trzecim co do wielkości źródłem ciepła dla Warszawy[1].

  • Moc cieplna – 465 MW[1].
  • Jednostki wytwórcze – 2 kotły wodne WP200, opalane węglem, mogące pracować z wydajnością 110%[1].

Ciepłownia Kawęczyn spełniając dyrektywy UE dla istniejących źródeł szczytowych pracujących w ciągu roku nie więcej niż 1500 godzin jest uruchamiana gdy średniodobowa temperatura zewnętrzna spadnie poniżej -1oC[1]. Jest opalana węglem, jednak w wyniku rozpoczętych inwestycji do 2030 roku ma przestawić się w większości na gaz ziemny i lekki olej opałowy[3].

Komin ciepłowni Kawęczyn ma wysokość 300 metrów[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Ciepłownia Kawęczyn. [w:] PGNiG Termika [on-line]. termika.pgnig.pl. [dostęp 2016-10-28].
  2. Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  3. Michał Wojtczuk. Ta ciepłownia odejdzie od węgla. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 25 października 2022. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]