Czerwona Róża (miesięcznik)
Czerwona Róża – miesięcznik założony jesienią 1933 roku przez wychowanków Adama Skwarczyńskiego, tworzących grupę „Nowa Polska”: L. Rubacha, B. Wronę, W. Ipohorskiego, L. Skórewicza. Prezentował postawę "narodowych piłsudczyków", według których „Państwo nie może być przeciwstawiane [narodowi], gdyż jest ono tylko jego [narodu] formą bytu i narzędziem woli. Trzeba więc dać spokój tworzeniu »na złość endekom« sztucznej »ideologii państwowej«”[1].
Przestał ukazywać się w 1934 roku a ponownie pojawił się w 1938 roku, kiedy to pismo było ściśle związane z linią Obozu Zjednoczenia Narodowego[1]. „Czerwona Róża” w tym okresie wystąpiła z inicjatywą referendum dotyczącego przymusowej emigracji, domagała się ustawodawstwa wyjątkowego przeciw Żydom i zakazu posiadania przez nich ziemi, proponowała, by parlament przyjął uchwałę, że artykuł 7. konstytucji (gwarantujący równość praw) nie odnosi się do Żydów[1]. Czasopismo prezentowało linię państwa totalitarnego jednak nie definiowanego precyzyjnie, lecz wyraźnie w opozycji do hitlerowskich Niemiec.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 1. „Czerwona Róża”, [w:] Jarosław Tomasiewicz, Konstelacja „narodowych piłsudczyków”, „Społeczeństwo i Polityka : pismo edukacyjne” (2), academia.edu, 2011.