Dąb Bartny
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja |
Puszcza Białowieska |
| Nazwa systematyczna |
Quercus robur |
| Obwód |
610 cm |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Dąb Bartny – pomnikowy dąb szypułkowy rosnący w Białowieskim Parku Narodowym, jeden z najpotężniejszych i najsłynniejszych dębów Puszczy Białowieskiej obok Dębu Jagiełły oraz Dębu Cara. Drzewo uschło na początku XXI wieku, między 2001 a 2003 rokiem[1]. Stoi na terenie Białowieskiego Parku Narodowego przy głównej ścieżce turystycznej, jako jedna z jego atrakcji. Nie spełnia kryteriów klasycznego dębu białowieskiego[2].
Przez długi czas drzewo uchodziło za najgrubszy dąb rosnący na terenie BPN. Obwód pnia na wysokości 130 cm od postawy wynosi 610 cm (według pomiarów z 2007 roku), wysokość drzewa wynosi 41 metrów (według pomiarów z 2007); wysokość do pierwszej gałęzi wynosi 16-17 metrów[1][3].
Nazwa dębu pochodzi od barci, która była niegdyś w tym dębie u podstawy korony. W XIX wieku w barci tego dębu hodował pszczoły bartnik białowieski – Paweł Buszko. Obecnie barć jest zarośnięta[1].
Dąb wykiełkował w XVI wieku. Tomasz Niechoda szacuje jego wiek na 400-450 lat. Pień drzewa jest kolumnowy, korona jest mało rozłożysta[1].
Drzewo było opisywane w wielu wydawnictwach, opisywał je Jan Jerzy Karpiński oraz Janusz Bogdan Faliński, który zalicza je do dębów, późno wypuszczających liście na wiosnę.
- ↑ a b c d Tomasz Niechoda, Janusz Korbel: Puszczańskie olbrzymy. Białowieża: Towarzystwo Ochrony Krajobrazu, 2011, s. 24. ISBN 978-83-925199-1-1.
- ↑ Tomasz Niechoda: Klasyczny dąb białowieski. [w:] Encyklopedia Puszczy Białowieskiej [on-line].
- ↑ Tomasz Niechoda: Dąb Bartny (Białowieski Park Narodowy). [w:] Encyklopedia Puszczy Białowieskiej [on-line].
Linki zewnętrzne
- Janusz Korbel, Tomasz Niechoda: Dąb szypułkowy (Quercus robur). [w:] Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego [on-line].