Przejdź do zawartości

Geokrata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geokrata (geosiatka komórkowa) – przestrzenny geosyntetyk zbudowany z szeregu komórek, który po ułożeniu w miejscu wbudowania przypomina swoim wyglądem plaster miodu.

Podstawowe funkcje geokraty to: wzmacnianie słabych podłoży gruntowych, zbrojenie skarp i zboczy, wzmocnienie nawierzchni i zapobieganie erozji gruntu. Stosowanie geosiatki komórkowej pozwala na uzyskanie założonych funkcji przy zachowaniu środowiska naturalnego w stanie niezmienionym, dostosowując je do potrzeb człowieka i nie naruszając jego równowagi.

Geokrata wytwarzana jest z wysoce odpornego tworzywa sztucznego – polietylenu wysokiej gęstości (HDPE). Podstawowym elementem geokraty są komórki (zwane geokomórkami) łączone w większe sekcje za pomocą zgrzewów ultradźwiękowych. W zależności od potrzeb stosuje się różne wielkości i wysokości komórek.

Geokrata kładziona pod nowo budowaną drogę

Geokrata na budowę dostarczana jest w formie lekkich złożonych elementów, dzięki czemu redukowany jest koszt transportu i nie ma problemów przy ręcznej manipulacji w czasie wbudowywania. Rozkładanie polega na rozciąganiu jej na uprzednio przygotowanej powierzchni wyłożonej warstwą geowłókniny i przytwierdzeniu do podłoża za pomocą metalowych kotew. Poszczególne sekcje geokraty łączy się ze sobą za pomocą opasek samozaciskowych z tworzywa lub zszywek metalowych.

Geokomórki w ułożonych sekcjach wypełnia się określonym materiałem. Do wypełniania można stosować pospółkę, glebę, glebę wraz z roślinnością, grunty z wykopów, kruszywa, kamienie lub beton. Właściwie dobrane wypełnienie oraz zagęszczenie pozwala na uzyskanie optymalnych własności konstrukcji w stosunku do potrzeb.

Zalety stosowania geosiatki komórkowej:

  • redukcja grubości konstrukcji drogowych (do 50%) w porównaniu do rozwiązań konwencjonalnych dzięki eliminacji głębokiej wymiany gruntu
  • znaczne zwiększenie odporności materiałów wypełniających geokomórki na ścinanie w wyniku ich zamknięcia, ograniczenia i zagęszczenia wewnątrz komórek
  • znaczne zmniejszenie osiadania spowodowanego naturalnym zagęszczeniem oraz ograniczenie bocznych przesunięć zamkniętego w geokomórkach materiału
  • zmniejszenie naprężeń przekazywanych na podłoże gruntowe od obciążenia użytkowego oddziaływającego na nawierzchnię w wyniku rozkładania skoncentrowanych obciążeń na sąsiadujące komórki geokraty
  • w przypadku gruntów o niskiej nośności zastosowanie geokraty i geosyntetyku płaskiego w sposób zdecydowany poprawia wytrzymałość drogi


Geokrata

Geokratę można z powodzeniem stosować zarówno na powierzchniach płaskich jak i na skarpach i zboczach o nachyleniu do 45 stopni. W przypadku powierzchni płaskich geokrata doskonale sprawdza się jako element wzmacniający podłoże. Może służyć jako umocnienie gruntów, dróg leśnych, tymczasowych i remontowych, podbudowy autostrad, placów, parkingów i torowisk kolejowych. Stosowanie geokraty na zboczach i skarpach przede wszystkim polega na zapobieganiu erozji, wzroście stabilności zbocza i utrzymaniu gruntu na stromych powierzchniach. Bardzo ważną własnością jest możliwość umacniania, naprawy i zabezpieczania osuwisk.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]