Glukozozależny peptyd insulinotropowy

Glukozozależny peptyd insulinotropowy^[a], glukozozależny polipeptyd insulinotropowy, GIP (od ang. gastric inhibitory peptide lub gastric inhibitory polypeptide), dawniej: żołądkowy peptyd hamujący i peptyd żołądkowo-jelitowy – hormon inkretynowy, produkowany przez błonę śluzową jelita cienkiego, którego głównym działaniem jest pobudzanie, zależnego od glukozy, wydzielania insuliny przez komórki β wysp trzustkowych^[1]. Stanowi element osi jelitowo-trzustkowej^[2].

Hormon ten jest złożonym z 42 aminokwasów polipeptydem, wydzielanym przez komórki K zlokalizowane w obrębie błony śluzowej dwunastnicy, a także jelita czczego i proksymalnego odcinka jelita krętego^[3].

Receptory dla glukozozależnego peptydu insulinotropowego występują przede wszystkim w komórkach β wysp trzustkowych, ale wykryto je także w tkance tłuszczowej, ośrodkowym układzie nerwowym, sercu, korze nadnercza i w śródbłonku naczyń^[2]^[4].

GIP, podobnie jak glukagonopodobny peptyd 1, jest szybko rozkładany (czas ich półtrwania wynosi około 2 minut) przez peptydazę dipeptydylową 4 (proteazę serynową)^[5].

Zobacz też

efekt inkretynowy

Uwagi

↑ także zależny od glukozy peptyd insulinotropowy

Przypisy

↑ Jens Juul Holst, Jesper Gromada. Role of incretin hormones in the regulation of insulin secretion in diabetic and nondiabetic humans. „Am J Physiol Endocrinol Metab”. 287, s. E199–E206, 2004-02-02. DOI: 10.1152/ajpendo.00545.2003. [dostęp 2010-01-07]. (ang.).
↑ ^a ^b R.G. Yip, M.M. Wolfe. GIP biology and fat metabolism. „Life Sci”. 66 (2), s. 91–103, 2000. PMID: 10666005.
↑ N. Irwin, P.R. Flatt. Therapeutic potential for GIP receptor agonists and antagonists. „Best Pract Res Clin Endocrinol Metab”. 23 (4), s. 499–512, Aug 2009. DOI: 10.1016/j.beem.2009.03.001. PMID: 19748067.
↑ L.R. Ranganath. The entero-insular axis: implications for human metabolism. „Clin Chem Lab Med”. 46 (1), s. 43–56, 2008. DOI: 10.1515/CCLM.2008.008. PMID: 18020966.
↑ C.F. Deacon. What do we know about the secretion and degradation of incretin hormones?. „Regul Pept”. 128 (2), s. 117–124, Jun 2005. DOI: 10.1016/j.regpep.2004.06.007. PMID: 15780431.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] także zależny od glukozy peptyd insulinotropowy

[2] Jens Juul Holst, Jesper Gromada. Role of incretin hormones in the regulation of insulin secretion in diabetic and nondiabetic humans. „Am J Physiol Endocrinol Metab”. 287, s. E199–E206, 2004-02-02. DOI: 10.1152/ajpendo.00545.2003. [dostęp 2010-01-07]. (ang.).

[Yip-2000-3] R.G. Yip, M.M. Wolfe. GIP biology and fat metabolism. „Life Sci”. 66 (2), s. 91–103, 2000. PMID: 10666005.

[Irwin-2009-4] N. Irwin, P.R. Flatt. Therapeutic potential for GIP receptor agonists and antagonists. „Best Pract Res Clin Endocrinol Metab”. 23 (4), s. 499–512, Aug 2009. DOI: 10.1016/j.beem.2009.03.001. PMID: 19748067.

[Ranganath-2008-5] L.R. Ranganath. The entero-insular axis: implications for human metabolism. „Clin Chem Lab Med”. 46 (1), s. 43–56, 2008. DOI: 10.1515/CCLM.2008.008. PMID: 18020966.

[Deacon-2005-6] C.F. Deacon. What do we know about the secretion and degradation of incretin hormones?. „Regul Pept”. 128 (2), s. 117–124, Jun 2005. DOI: 10.1016/j.regpep.2004.06.007. PMID: 15780431.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]