Gniotownik (narzędzie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gniotownik (inaczej gwintownik nagniatający lub według PN-EN 25967 gwintowygniatak) to narzędzie do wygniatania gwintów (głównie wewnętrznych). Gwinty wykonane za ich pomocą charakteryzują się większą dokładnością wymiarowo-kształtową, mniejszą chropowatością powierzchni, większą wytrzymałością (15-60%[1]) i twardością warstwy wierzchniej 30-50%[1]. Otwory przygotowane do wygniatania gwintu muszą się cechować większą dokładnością wykonania i większą średnicą niż w przypadku tradycyjnych gwintowników[2][3].

Gniotowniki mają graniasty przekrój poprzeczny, natomiast przekrój wzdłużny na pewnej wysokości zwęża się ku dołowi. Podczas obróbki nie powstają wióry. Narzędzi nie można ostrzyć, ale są o wiele wytrzymalsze od gwintowników. W czasie pracy są smarowane specjalnymi olejami np. z dodatkiem grafitu.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Piotr Cichosz: Narzędzia skrawające. Warszawa: WNT, 2006, s. 434-436.
  2. Wygniataki i gniotowniki do gwintów. Metalmedia. [dostęp 2013-07-06].
  3. Wygniataki do gwintów. Wygniatak.pl. [dostęp 2013-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-08)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Cichosz: Narzędzia skrawające. Warszawa: WNT, 2006, s. 434-436.