Przejdź do zawartości

Cannon Films

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Golan-Globus)
Menahem Golan - jeden z kupców firmy w 1979 roku.

Cannon Filmsamerykańska niezależna wytwórnia filmowa, zajmująca się produkcją i dystrybucją filmów niskobudżetowych[1], należąca do grupy przedsiębiorstw The Cannon Group.

Znana jest z produkowania takich filmów, jak m.in. Joe (1970), Uciekający pociąg (1985) i Cwaniak (1987), które były nominowane do Oscara.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wytwórnia została założona 23 października 1967 roku przez Dennisa Friedlanda i Christophera C. Deweya[2]. W tym samym roku wytwórnia wydała swój pierwszy film Take Her by Surprise.

W 1979 roku firma została sprzedana Menahemowi Golanowi i Yoramowi Globusowi za 500 tysięcy dolarów[3], po tym jak popadła w poważne problemy finansowe.

W latach 80. rozpoczęła produkcję filmów akcji klasy B[4].

W 1986 roku wytwórnia wypuściła 43 filmy, w ciągu jednego roku, w tym m.in. Robotech: The Movie.

W 1994 roku firma zaprzestała działalności, ostatnią produkcją wytwórni był film akcji Łańcuch poleceń z tego samego roku.

W 2014 roku ukazały się dwa filmy dokumentalne o wytwórni Cannon Films, w tym Electric Boogaloo: The Wild, Untold Story of Cannon Films i The Go-Go Boys: The Inside Story of Cannon Films[5][6].

Wydane filmy

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Filmy wytwórni Cannon Films.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gerald Clarke. Show Business: Bring Back the Moguls!. „Time”, 21 czerwca 2005. ISSN 0040-781X. [dostęp 2021-05-12]. (ang.). 
  2. The rise and fall of Cannon Films. Den of Geek, 20 września 2013. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  3. Joseph Litsch: GOLAN-GLOBUS FINALLY AT HOME IN HOLLYWOOD. Sun-Sentinel.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  4. Cannon Bid as Major Studio Is Cliffhanger: Firm’s Future at Risk in High-Stakes Gamble. Los Angeles Times, 24 sierpnia 1986. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  5. Todd Brown: AFM 2011: Mark Hartley To Do The ELECTRIC BOOGALOO. TwitchFilm.com. [dostęp 2021-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 sierpnia 2012)].
  6. Todd McCarthy: ‘The Go-Go Boys’: Cannes Review. The Hollywood Reporter, 16 maja 2014. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]