Helena Uszyńska-Prawecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helena Uszyńska-Prawecka
Ilustracja
Helena Uszyńska (1927)
Data i miejsce urodzenia

3 października 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1955
Warszawa

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Helena Uszyńska-Prawecka (ur. 3 października 1900 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1955 tamże) – polska aktorka teatralna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka aktora teatralnego Michała Uszyńskiego (zm. 1917) i aktorki teatralnej i filmowej Aleksandry Marii z Trzeciaków Rostkowskiej (zm. 1954)[1]. Była siostrą aktorki Aliny Rostkowskiej (1914–1993). W 1921 ukończyła Szkołę Dramatyczną i w tym samym roku została członkiem zespołu teatru „RedutaJuliusza Osterwy, stając się jedną z czołowych aktorek tego zespołu. Do 1939 występowała także m.in. w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, Teatrze Miejskim w Lublinie i Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie.

W czasie okupacji hitlerowskiej pracowała jako urzędniczka w Wydziale Ewidencji Zarządu m.st. Warszawy. Współpracowała z ruchem oporu biorąc udział m.in. w ratowaniu Żydów poprzez preparowanie dokumentów tożsamości w oparciu o metryki osób zmarłych.

Bezpośrednio po wojnie pracowała w Ministerstwie Kultury i Sztuki (do 1946). Następnie powróciła na scenę. Występowała w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Nowej Warszawy.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 219-2-17,18,19)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Cmentarz Stare Powązki: TERESA USZYŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-11-08].
  2. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  3. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Osterwa Juliusz, Reduta i teatr. Artykuły, wywiady, wspomnienia. 1914–1947.
  • Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973, s. 763.