Hypsykratia
Hypsykratia (zm. 63 p.n.e.) – kaukazka kochanka i szósta żona króla Pontu Mitrydatesa VI Eupatora. Hypsykratia była szóstą i najbardziej ukochaną żoną Mitrydatesa VI. Z miłości do niego uczestniczyła w bitwach jakie toczył, nosiła zbroję i ścinała włosy jak mężczyźni, towarzyszyła mu również w wygnaniu.[1] [2]Kilkakrotnie oddała na rzecz skarbu królewskiego swoje klejnoty i bogactwa, dowodziła jego armią i sam Mitrydates uważał ją za największą pociechę wśród morza porażek[3] Miała bardzo dobrze posługiwać się toporem, włócznią, mieczem oraz łukiem.
Kiedy Mitrydates VI został pokonany przez Pompejusza Wielkiego Hypsykratii udało się uciec za zgodą męża z strzeżonego przez Rzymian Pontu i z Azji Mniejszej działać na korzyść męża. Po jego samobójczej śmierci obcięła włosy, poraniła sobie twarz i przywdziała żałobę mówiąc, że nie przystoi by psy kładły się tam gdzie leżał jeleń.[2] Do śmierci miała pozostać jego zagorzałą sojuszniczką.[3]
Między tymi była także hetera Hypsykratia, zawsze jakoś męski zachowująca charakter, męską odwagę. Sam król nazywał ją Hypsykratesem. Wtedy też miała perski strój męski i konia. Nie nużyła się fizycznie długimi jazdami ani się męczyła opieką nad królem i jego koniem. [3]
Waleriusz Maksymus tak opisuje niezwykłą urodę Hypsykratii:
Królowa Hypsykratia niezwykle kochała męża - to dla niego porzuciła zacny blask jej urody niewieściej i przejąwszy męski strój w wojne mu towarzyszyła. Obcięła swoje piękne włosy i do konia i broni tak przywykła, że mogła odtąd dzielić jego trudy i zwycięstwa. Gdy został pokonany przez wielkiego Pompejusza, towarzyszyła mu w wygnaniu i w ciele i w duchu nieporuszonym. Jej niezwykła wierność była dla Mitrydatesa największą osłodą wygnania.[1]