Przejdź do zawartości

Ireneusz Garłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz Garłowski
Data urodzenia

2 stycznia 1953

Pozycja

prawy obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1973 Górnik Wałbrzych
1973–1978 Śląsk Wrocław 76
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ireneusz Garłowski (ur. 2 stycznia 1953) – polski piłkarz, mistrz Polski w barwach Śląska Wrocław (1977), prawy obrońca.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Bielawianki, od 1968 grał w Górniku Wałbrzych, w 1973 przeszedł do Śląska Wrocław, w którego barwach zagrał w 76 spotkaniach, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski w 1975, Puchar Polski w 1976, mistrzostwo Polski w 1977. Odszedł z klubu po sezonie 1977/1978. W latach 80. był zawodnikiem wrocławskiego klubu Pafawag.

Jego bratem był piłkarz Zygmunt Garłowski. Razem występowali w Bielawiance, Górniku i Śląsku Wrocław.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Podolski Śląsk Wrocław. 30 sezonów w ekstraklasie, b.m. i d.w.
  • Jarosław Tomczyk, Daniel Bednarek Śląsk w europejskich pucharach, wyd. Kraków 2007