Jan z Chełmu i Przegorzał

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan z Chełmu i Przegorzał Chełmski
Herb
Ostoja
kasztelan połaniecki
Data śmierci

ok. 1459

Ojciec

Piotr Chełmski

Matka

Anna z Biechowa

Żona

Anna z Sarnowa

Rodzeństwo

Ścibor Chełmski

Jan z Chełmu i Przegorzał Chełmski herbu Ostoja (zm. ok. 1459 r.) – kasztelan połaniecki (1447-1459), dziedzic Chełmu (dziś część Krakowa) i Przegorzał, właściciel części Woli Chełmskiej, Racławic, Bielanek i Filipowic.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Chełmski był synem Piotra z Chełmu Chełmskiego i Anny z Biechowa. Miał brata Ścibora z Chełmu i Ponieca.

W latach 1422-1423 Jan Chełmski wraz z ojcem sprzedali za 140 grzywien półgroszy Pawłowi Złodziejowi z Biskupic posiadaną część w Filipowicach, która przypadła Janowi po matce. W roku 1429 Jan z Chełmu Chełmski zapisał żonie Annie, córce Jerzego Dunina z Sarnowa 200 grzywien posagu i wiana na połowie dóbr w Woli Chełmskiej, Przegorzałach i w Bielanach. W roku 1443 ojciec Piotr Chełmski wyznaczył Janowi 100 grzywien na Woli Chełmskiej i Przegorzałach. Następnie, dwa lata później wyznaczył Janowi część dóbr w Woli Chełmskiej, Przegorzałach i Bielanach. Zapisał mu także 200 grzywien na Racławicach i 50 grzywien na Przegorzałach. W roku 1447 brat Jana - Ścibor zastawił u niego za 30 grzywien 2 łany w Woli Chełmskiej. Tego roku bracia Jan i Ścibor podzielili się dobrami po zmarłym ojcu Piotrze Chełmskim, kasztelanie połanieckim. W roku 1453 Jan z Chełmu sprzedał za 900 grzywien Janowi z Koniecpola, kanclerzowi Królestwa swoje części w Woli Chełmskiej i Przegorzałach wraz z cłem. W latach 1447-1459 pełnił funkcję kasztelana połanieckiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI), Warszawa 2016.
  • Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. man.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-07)]..
  • K. Piotrowicz, Chełmski Piotr, [w:] PSB, t. 3, s. 285-286.
  • A. Boniecki, Herbarz Polski, t. 2, s. 364-368.