Język nieproceduralny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język nieproceduralny (ang. non-procedural language) – język programowania pozwalający na pisanie programów jedynie w postaci ciągłej sekwencji instrukcji (niepodzielonej na procedury).

Możliwe jest wykonywanie skoków warunkowych i bezwarunkowych oraz wykonywanie podprogramów, nie istnieje jednak pojęcie parametrów wywołania procedury, wartości zwracanej przez funkcję oraz zmiennych lokalnych i globalnych. Tworzenie współdzielonych przez wiele programów bibliotek funkcji (do powtórnego wykorzystania) oraz stosowanie takich technik programistycznych jak rekurencja jest znacznie utrudnione lub niemożliwe.

Przykładem języka nieproceduralnego jest BASIC (starsze wersje).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]