Klasyfikacja (górnictwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klasyfikacja (górnictwo) – proces przeróbki kopalin, w którym następuje separacja ich mieszanin na dwa lub więcej produktów ze względu na wielkość ziaren[1].

W przypadku przeróbki kopalin stosuje się klasyfikację[2]:

  • sitową
  • hydrauliczną
  • powietrzną

Klasyfikacja sitowa[edytuj | edytuj kod]

Jest to najbardziej rozpowszechniona sposób rozdziału ziaren według wielkości. Celem przesiewania jest rozdział materiału sypkiego na klasy ziarnowe, czyli zbiory produktów o określonym zakresie wielkości ziarn od najmniejszych do największych. Rozdziału dokonuje się na przesiewaczach[2]. W przemyśle proces przesiewania wykorzystuje się najczęściej w zakresie ziaren od 300 mm do 0,04 mm, przy czym efektywność przesiewania spada gwałtownie wraz ze zmniejszaniem się wielkości ziaren. Przesiewanie na sucho jest zwykle ograniczone do materiału o wielkości ziaren powyżej 5 mm, podczas gdy przesiewanie na mokro zwykle kończy się na ok. 0,25 mm[1].

Klasyfikacja hydrauliczna[edytuj | edytuj kod]

Przy klasyfikacji materiału w ośrodku płynnym (w gazie, w cieczy) wykorzystuje się różnicę prędkości opadania cząstek mineralnych o różnej wielkości i gęstości. Jest to tzw. klasyfikacja przepływowa. Prędkość opadania ziaren mineralnych w wodzie, czyli tzw. prędkość sedymentacji fazy stałej, jest jednym z podstawowych parametrów wpływających na obliczenia osadników i klasyfikatorów, a także osadzarek. Jego wartość ma duże znaczenie dla wyników osiąganych w poszczególnych operacjach technologicznych podczas przeróbki kopalin[2]. Procesy klasyfikacji hydraulicznej prowadzi się na klasyfikatorach hydraulicznych, które odznaczają się wielką różnorodnością rozwiązań konstrukcyjnych[3]. Ponieważ jednak, prędkość osiadania cząstek w środowisku wodnym zależy nie tylko od ich wielkości, ale również ciężaru właściwego oraz kształtu, ich zachowanie się jest ważne we wszystkich procesach separacji grawitacyjnej[1].

W przypadku jednak, gdy należy sklasyfikować ziarna bardzo drobne, które, w ośrodku ciekłym, mają tendencję do poruszania się ruchem laminarnym, ich prędkość przemieszczania się w ośrodku jest bardzo mała. Proces ten można przyspieszyć poprzez wykorzystanie siły odśrodkowej zamiast siły ciężkości. W celu wywołania siły odśrodkowej ciecz wprowadza się w ruch wirowy[2]. Jest to tzw. klasyfikacja odśrodkowa. Urządzeniami wykorzystującymi klasyfikację odśrodkową są hydrocyklony i wirówki klasyfikujące[3]. Hydrocyklony mogą klasyfikować w szerokim zakresie rozmiarów (typowo 0,005–0,5 mm), przy czym mniejsze jednostki używane są do drobniejszej klasyfikacji[1].

Klasyfikacja powietrzna[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja przepływowa zachodzi wówczas, gdy proces rozdziału ziaren przebiega w ośrodku gazowym (najczęściej w powietrzu)[2]. Klasyfikatory powietrzne (aerodynamiczne), zwane również często separatorami powietrznymi, mają w przeróbce kopalin mniejsze znaczenie niż klasyfikatory hydrauliczne[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Barry A. Will, Wills' Mineral Processing Technology, 2006.
  2. a b c d e Tadeusz Laskowski, Dział VI Klasyfikacja, [w:] Praca zbiorowa, Poradnik górnika tom 5, 1976, s. 333 - 371.
  3. a b c Praca zbiorowa, Dział XVIII c. Środki techniczne, [w:] Tadeusz Laskowski (red.), Poradnik górnika tom 5, 1976, s. 1011 - 1086.