Kotwica Pińsk

Kotwica Pińsk
Pełna nazwa	Wojskowy Klub Sportowy; Kotwica Pińsk
Barwy	granatowo-białe
Data rozwiązania	1939
Państwo	Polska

Kotwica Pińsk – polski klub piłkarski z siedzibą w Pińsku. Mistrz Poleskiego OZPN w latach 1935 i 1936. Rozwiązany podczas II wojny światowej.

Historia

Klub założony przez marynarzy Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej, do 1931 roku zwanej Flotyllą Pińską. Niejasna jest data powstania klubu. Komandor Józefa Wiesław Dyskant podaje, że jako klub wielosekcyjny z sekcjami: piłki nożnej, pięściarstwa, szermierki i hokeja na lodzie – Kotwica powstała 5 listopada 1934 roku^[1]. Wątpliwości jednak budzą inne źródła, jak choćby wzmianka w Przeglądzie Sportowym, informująca o meczu między WKS Kotwica Pińsk a przybyłą do Pińska drugą drużyną Legii Warszawa (wynik: 2:2)^[2]. Prawdopodobnie informacja komandora Dyskanta odnosi się do oficjalnego powstania klubu wielosekcyjnego lub momentu ustanowienia jego statutu. Być może wcześniej pod nazwą Kotwica grała grupa entuzjastów rekrutujących się z Flotylli, tak jak grało wiele innych zespołów przy garnizonach, przeważnie występujących pod wojskową nazwą swojej jednostki (np. WKS 22 pułk piechoty Siedlce, drużyna 82 pułku piechoty Brześć czy 9 Pułk Artylerii Ciężkiej). Bo że pińscy marynarze grali w piłkę wcześniej, to nie ulega wątpliwości. Gazeta „Sport” z 1923 roku w artykule pod tytułem „Z życia towarzystw” autorstwa R.W. Horoszkiewicza donosiła:

"W Pińsku znajdują się dwa porty, handlowy i wojenny. Ten drugi to zasługa i chluba już polska. Właśnie w czasie mojego tu pobytu odbyło się 22 bm. uroczyste otwarcie kampanji letniej flotylli pińskiej: „Marynarski klub sportowy”, którego prezesem jest botsmen Jan Sobieski. Uprawia on głównie piłkę nożną i zamierza w najbliższej przyszłości rozegrać match’e z miejscowemi drużynami: żydowską i rosyjską (Lepszą jest rosyjska)." W zbiorach Centralnego Archiwum Wojskowego są też liczne dokumenty dotyczące sukcesów pływaków, bokserów i szermierzy reprezentujących barwy Kotwicy.

Klub przestał istnieć z dniem wkroczenia wojsk sowieckich i zagarnięcia polskich ziem na wschodzie.

Herb i barwy

Herb Kotwicy to niebieska tarcza z ukośnie biegnącym przez środek tarczy białym pasem, na której znajdowała się kotwica z oplotem z liny – emblemat Marynarki Wojennej.

Rozgrywki

Do połowy lat 30. mistrzostwa okręgu wygrywały kluby z Brześcia ale w roku 1935 Kotwica wygrała rozgrywki ligi okręgowej Poleskiego OZPN, pokonując w rywalizacji Pogoń Brześć – w Pińsku 3-1, gdzie bramki dla Kotwicy zdobyli: Drabik (samobójcza), Nowotny i Jurgielewicz a na wyjeździe aż 3-6 (bramki: ppor. obs. Tymosławski (4), Jozefow i Bator (po 1 golu). W dalszych eliminacjach mistrzów okręgówek o awans do I ligi krajowej, Kotwica przegrała w swej grupie ze Śmigłym Wilno 28 lipca 1935 roku na wyjeździe 5-2 (bramki dla wilniuków: Naczulski (2), por. Browko (2), por. Drąg, dla Kotwicy: Wolanis i Nowotny z karnego). W rewanżu 4 sierpnia w Pińsku Śmigły wygrał 1-2 (bramka dla Kotwicy ppor. obs. Tymosławski, dla gości: Pawłowski i Hajdul) przy dwóch tysiącach widzów. Z nieznanych bliżej powodów pińska drużyna nie przystąpiła do kolejnych pojedynków z Warmią Grajewo i oba te spotkania zweryfikowano jako walkowery dla Warmii, czyli dwa zwycięstwa 3-0. Kotwica zakończyła więc rozgrywki z dorobkiem: 0 pkt i 3-13 w bramkach. Drużyna Kotwicy w 1935 roku grała w składzie: Pawłowski (bramkarz), Jurgielewicz, Nowotny (najlepszy obrońca), Michałowski, Sudał, Tymosławski (czołowy napastnik, który występował także w Warszawiance, AKS Chorzów i Union Touring Łódź), Krakus, Bator (wcześniej grał w Garbarni Kraków), Jozefow, Wolanis, Mazur.

W 1936 roku pińscy marynarze tryumfowali w poleskiej lidze okręgowej. Na kolejnym szczeblu, Kotwica w zmienionym pucharowym systemie rozgrywek doznała porażek w dwumeczu z Hallerczykiem Równe, przegrywając 12 lipca na wyjeździe 5-0 oraz 19 lipca u siebie 0-1 i tym samym odpadając z rozgrywek. Kierownictwo pińskiej drużyny złożyło protest jakoby w drużynie z Wołynia grał nieuprawniony gracz, ale zarzut ten został przez piłkarskie władze oddalony. W latach 1937-38 mistrzostwo w poleskim okręgu wywalczyły brzeskie: Pogoń i Ruch, a najlepszym zespołem z Pińska był wówczas Klub Przysposobienia Wojskowego Ognisko Pińsk. W 1937 roku Kotwica wywalczyła Puchar Prezydenta Miasta Pińska, przy czym brak jest informacji, kto uczestniczył w tych rozgrywkach (najsilniejszym lokalnym rywalem był Klub Przysposobienia Wojskowego Ognisko a z innych – żydowskie Hakoah i Makabi). W tym samym roku piłkarze WKS zostali też mistrzami Marynarki Wojennej, które to zawody dotyczyły praktycznie marynarzy z Pińska i Gdyni. W 1939 roku marynarze z Kotwicy nie przystąpili do oficjalnych rozgrywek, a powodem były wzmożone już ćwiczenia i przygotowania do nadchodzącej wojny. Okręg poleski w oficjalnych rozgrywkach reprezentował tego roku KPW Ognisko, walcząc bez powodzenia w grupie kwalifikacyjnej z WKS Grodno i Śmigłym Wilno. Mimo przerwy w rozgrywkach Kotwica pokonała w towarzyskim meczu KPW Ognisko 9-2.

Władze klubu

Pod koniec 1934 roku prezesem WKS Kotwica został kpt. mar. Marian Foltyn. Kierownikiem sekcji piłkarskiej, napastnik – ppor. obs. Michał Tymosławski (po wojnie mieszkał w Świdniku i przez pewien czas trenował tamtejszą Avię). Kolejnymi włodarzami klubu od połowy 1936, po służbowym przeniesieniu kpt. mar. Foltyna byli: kpt. mar. Roman Kanafoyski – prezes i dwaj wiceprezesi – kpt. mar. Edward Jodkowski i kpt. art. Jerzy Wojciechowski^[1].

Znani piłkarze

Michał Tymosławski^[3] – zawodnik także: KS Warszawianka, AKS Chorzów, Union Touring Łódź, a po wojnie trener Wisły Puławy^[4] i Avii Świdnik.

Inne

Przypisy

↑ ^a ^b Józef WiesławJ.W. Dyskant Józef WiesławJ.W., Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939, Wyd. Bellona 1994 .
↑ Przegląd Sportowy, 6 października 1934 .
↑ Michał Tymosławski http://www.90minut.pl/kariera.php?id=40972
↑ Ostrowski 1973 ↓, Piłka nożna, s. 28.

Bibliografia

Encyklopedia piłkarska FUJI, Kolekcja klubów, tom 4: "Lwów i Wilno", Andrzej Gowarzewski
Waldemar Ostrowski: 50 lat ZKS „Wisła” Puławy. Puławy: Zakłady Azotowe „Puławy”, 1973. (pol.).

[:0-1] Józef WiesławJ.W. Dyskant Józef WiesławJ.W., Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939, Wyd. Bellona 1994 .

[2] Przegląd Sportowy, 6 października 1934 .

[3] Michał Tymosławski http://www.90minut.pl/kariera.php?id=40972

[CITEREFOstrowski1973Piłka_nożna28-4] Ostrowski 1973 ↓, Piłka nożna, s. 28.

[1]

[2]

[3]

[4]