Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Tarnopolu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Parafialny
Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
w Tarnopolu
Kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Parafialny w Tarnopolu
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Ukraińska SRR

Miejscowość

Tarnopol

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki (do 1945)

Wezwanie

Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Położenie na mapie Tarnopola
Mapa konturowa Tarnopola, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ParafialnyMatki Boskiej Nieustającej Pomocyw Tarnopolu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół ParafialnyMatki Boskiej Nieustającej Pomocyw Tarnopolu”
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ParafialnyMatki Boskiej Nieustającej Pomocyw Tarnopolu”
49°33′03″N 25°35′42″E/49,550833 25,595000

Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Tarnopolu – zniszczona przez władzę radziecką parafialna świątynia rzymskokatolicka w Tarnopolu, niegdyś położona w centrum miasta, przy zbiegu przedwojennych ulic Ruskiej i Mickiewicza, a zbudowana w latach 1903–1908.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany został w latach 1903–1908. Powstał dzięki staraniom ówczesnego proboszcza i dziekana tarnopolskiego, ks. infułata Bolesława Twardowskiego, późniejszego arcybiskupa metropolity lwowskiego. Projektantem tego neogotyckiego (z wpływami wczesnego modernizmu i secesji) kościoła był znany galicyjski architekt Teodor Talowski. Ks. Twardowski wybrał jeden z jego kilku niewybranych do realizacji projektów konkursowych na budynek kościoła św. Elżbiety we Lwowie i zrealizował go w Tarnopolu.

Konsekrowany przez arcybiskupa lwowskiego Bolesława Twardowskiego w 1933. Od momentu zbudowana do zamknięcia w 1946 kościół parafialny parafii NMP Nieustającej Pomocy w Tarnopolu.

Po wojnie i aneksji Tarnopola wraz z resztą Małopolski Wschodniej przez ZSRR kościół był opuszczony i został wyburzony w 1954 roku. Na jego miejscu wybudowano Centralnyj Uniewiermag - główny dom towarowy. Po upadku ZSRR dla upamiętnienia kościoła na skwerze przed miejscem gdzie się znajdował postawiono jego makietę z napisami w językach ukraińskim, polskim i angielskim.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]