Kryzysy bliźniacze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kryzysy bliźniacze – zjawisko jednoczesnego występowania kryzysu walutowego i kryzysu bankowego. Występuje to w sytuacji, w której krótkookresowe zadłużenie całego systemu danego kraju w walutach zagranicznych przekracza krajowe zasoby walut, co prowadzi do równoległego wystąpienia kryzysu bankowego i walutowego.

Zdaniem autorów tej koncepcji zagrożenie takie powstaje szczególnie wtedy, gdy występują dwie okoliczności:

  • niedopasowanie walutowe, polegające na tym, że waluta krajowa nie może być używana do zaciągania zobowiązań za granicą,
  • gdy ze względu na uwarunkowania prawne lub strukturalne wśród banków i innych instytucji finansowych działających w danym kraju powszechnie występuje pokusa nadużycia.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Międzynarodowe Stosunki Gospodarcze – Adam Budnikowski