Matryca (numizmatyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Matryca – w numizmatyce, model monety w negatywie, wykonany przy użyciu patrycy, w metalu, w skali 1:1. Zazwyczaj z patrycy otrzymuje się jedną lub dwie matryce[1].

Jeżeli planowany nakład monety wymaga przygotowania większej liczby stempli, proces tłoczenia negatyw-pozytyw powtarzany jest wielokrotnie. W takiej sytuacji matryca nosi nazwę matryca I, a jej kolejne tłoczenia to matryca II (pozytyw), matryca III (negatyw otrzymany z matrycy II) itd., aż do powstania na jednym poziomie wystarczającej liczby odwzorowań w negatywie nazwanych wtedy stemplami[1]. Stemple wykorzystywane są w maszynach menniczych do bicia monet.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952–1989, 2010.