Najwyższe dopuszczalne natężenie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z NDN)

Najwyższe dopuszczalne natężenie (NDN) – dopuszczalne natężenia fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia, ustalone jako poziomy ekspozycji odpowiednio do właściwości poszczególnych czynników, których oddziaływanie na pracownika w okresie jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń. Definicja znajduje się w Rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 roku w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy[1].

Poziomy dopuszczalne dla czynników fizycznych określone zostały w załączniku nr 2 do powyższego rozporządzenia. Do czynników fizycznych, dla których określono najwyższe dopuszczalne natężenia, zalicza się:

Poziomy te służą między innymi do określania czasu pracy i narażenia pracownika na czynniki szkodliwe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 roku w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Dz.U. z 2018 r. poz. 1286

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]