Przejdź do zawartości

Napoléon (1850)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Napoléon
Ilustracja
Historia
Położenie stępki

7 lutego 1848

Wodowanie

16 maja 1850

 Marine nationale
Wejście do służby

1 maja 1852

Wycofanie ze służby

1876

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

5100 t

Długość

77,8 m

Szerokość

17 m

Zanurzenie

8,4 m

Napęd
żagle, maszyna parowa, jedna śruba napędowa
Uzbrojenie
90 dział
Załoga

910

Napoléonfrancuski okręt liniowy, który wszedł do służby w 1852. Był to pierwszy w historii okręt liniowy zbudowany z siłownią parową i śrubą napędową. Okręt nazwano imieniem Napoleona Bonaparte.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze niewielkie okręty wyposażone w silnik parowy i śrubę napędową zostały zbudowane w Wielkiej Brytanii po 1840. W grudniu 1846 francuskie władze wyraziły chęć montowania takiego napędu na już istniejących jednostkach. Francuski inżynier Henri Dupuy de Lôme uważał za lepsze rozwiązanie budowę od podstaw nowych okrętów wyposażonych w taki napęd. Opracował w tym celu na podstawie brytyjskich doświadczeń projekt okrętów liniowych wyposażonych w silnik parowy i śrubę napędową. Zamówienie na budowę pierwszego okrętu planowanej serii, który otrzymał imię „Napoléon” zostało złożone 14 lipca 1847 w stoczni w Tulonie. Rozpoczęcie budowy okrętu nastąpiło 7 lutego 1848. Wodowanie miało miejsce 16 maja 1850, wejście do służby 1 maja 1852. Podczas prób morskich okręt przebył trasę z Tulonu do Ajaccio ze średnią prędkością 12,1 węzła.

Okręt wziął udział w wojnie krymskiej, gdzie potwierdził swoje dobre własności morskie. Podczas eksploatacji problemy sprawiały jedynie niedopracowane pod względem technicznym elementy siłowni okrętowej. Okręt wycofano ze służby 6 listopada 1876.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]