Narcisa Barañana de Goicoechea (obraz Francisca Goi)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Narcisa Barañana de Goicoechea
Ilustracja
Autor

Francisco Goya (?)

Data powstania

ok. 1810[1]

Medium

olej na płótnie

Wymiary

112 × 78 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Metropolitan Museum of Art

Multimedia w Wikimedia Commons
Portret męża Narcisy Barañany pędzla Goi.

Narcisa Barañana de Goicoechea[2] – obraz olejny przypisywany hiszpańskiemu malarzowi Franciscowi Goi (1746–1828), znajdujący się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku[1].

Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]

Goya prawdopodobnie znał Narcisę Barañanę i jej męża Juana Bautistę de Goicoecheę, gdyż byli krewnymi jego synowej Gumersindy Goicoechei. Z okazji ślubu jego syna Javiera i Gumersindy, który odbył się w lipcu 1805 roku, sportretował licznych członków rodziny Goicoechea. Według Metropolitan Museum of Art portret Narcisy mógł powstać w czasie zbliżonym do daty ślubu Javiera, ale nie później niż w 1815–1816 roku[3]. Goya namalował także portret jej męża uważany za pendant, który jest datowany na 1810[4] lub 1815 rok[5]. Podpis malarza jest widoczny na dużym pierścieniu Narcisy, a takie umiejscowienie jest typowe dla jego twórczości[3][5]. Mimo to niektórzy historycy mają wątpliwości co do tej atrybucji[3].

Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]

Narcisa została przedstawiona w półpostaci, siedząca w eleganckiej pozie w fotelu z żółtym obiciem. Ma na sobie czarną suknię, której rękawy i kołnierz są obszyte koronkami, a dekolt zdobi róża. Na głowie nosi czarną mantylę i ozdobę w kształcie dużej niebieskiej kokardy[1]. Jest to połączenie elementów mody hiszpańskiej i francuskiej[6]. W lewej ręce trzyma zamknięty wachlarz. Patrzy prosto na widza życzliwym i pewnym siebie wzrokiem[1]. Goya doskonale oddaje właściwości tkanin: jedwabiu i tiulu[7].

Proweniencja[edytuj | edytuj kod]

Portrety Narcisy Barañany i jej męża Juana Bautisty de Goicoechea zostały po raz pierwszy przedstawione publiczności na wystawie w Madrycie w 1900 roku. Należały wtedy do kolekcji Felipe Modeta. Portret Narcisy trafił do kolekcji Duranda-Ruela w Paryżu. W 1903 roku został nabyty przez rodzinę Havemeyer z Nowego Jorku, która w 1929 roku przekazała go Metropolitan Museum of Art[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Juan Bautista de Goicoechea. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
  2. ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 153. ISBN 978-83-60334-71-3.
  3. ↑ a b c Narcisa Barañana de Goicoechea. Metropolitan Museum of Art. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
  4. ↑ Paul Lafond: Goya. Paris: VisiMuz, 2018. ISBN 979-10-90996-46-5.
  5. ↑ a b Narcisa Barañana de Goicoechea. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
  6. ↑ José Luis Morales y Marín: Goya. Catálogo de la pintura. Zaragoza: Real Academia de Nobles y Bellas Artes de San Luis, 1994, s. 301, kat. 387. ISBN 84-600-9073-6.
  7. ↑ José Camón Aznar: Fran. de Goya. T. III 1797–1812. Zaragoza: Caja de Ahorros de Zaragoza, Aragón y Rioja, 1980, s. 152. ISBN 84-500-4165-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Xavier Desparmet Fitz-Gérald: L’oeuvre peint de Goya. Paris: F. de Nobele, 1928-1950, s. 368.
  • Rita de Angelis: L’opera pittorica completa di Goya. Milan: Rizzoli, 1974, s. 122–123, kat. 498.
  • José Gudiol: Goya, 1746 – 1828. Biografía, estudio analítico y catálogo de sus pinturas. T. I. Madrid: Polígrafa, 1970, s. 335, kat. 528.
  • Aureliano de Beruete: Goya, pintor de retratos. T. I. Madrid: Blas y Cia, 1916, s. kat. 248.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Narcisa_Barañana_de_Goicoechea_(obraz_Francisca_Goi)&oldid=65555625”