Przejdź do zawartości

Obręcz (neuroanatomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Obręcz (łac. cingulum) – struktura anatomiczna mózgowia, pęczek włókien kojarzeniowych, łączący zakręt obręczy z korą śródwęchową.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Olgierd Narkiewicz, Józef Markowski, Wiesław Łasiński, Michał Reicher: Układ nerwowy ośrodkowy. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1981, s. 397. ISBN 83-200-0368-7.