Ostrze liściowate
Ostrze liściowate – narzędzie wykonywane na odłupku, wiórze bądź płytce kamiennej.
Narzędzia te formowane były za pomocą płaskiego retuszu powierzchniowego, używane między innymi przez przedstawicieli kultury ostrzy liściowatych[1]. Ostrza liściowate powstawały w wyniku obróbki ponad dwóch trzecich powierzchni kamienia[2] Skutkiem stosowania tego typu retuszu było częste przybieranie przez te narzędzia form przypominających liść laurowy bądź wierzbowy[2]. Narzędzia te mogły pełnić funkcje noży, jak i grotów oszczepów. Są charakterystyczne dla niektórych kultur środkowego paleolitu (np. mustierska, ateryjska) oraz, w większym stopniu, dla kultur górnego paleolitu[2].
Typologia ostrzy liściowatych
[edytuj | edytuj kod]Ginter i Kozłowski zaproponowali następujący podział ostrzy liściowatych[2]:
- ostrza jednostronne
- odłupkowe typu Jankovich
- jednostronne typu protosolutrejskiego
- wiórowe
- wiściaki
- ostrza częściowo dwustronne
- ostrza dwustronne
- dwustronne typu solutrejskiego
- laurowe
- wierzbowe
- z zadziorem
- z trzonkiem typu Parpallo
- dwustronne typu środkowoeuropejskiego
- z podstawą zaokrągloną
- z podstawą szpiczastą
- typu Moravany-Dlha
- typu kostienkowsko-sungirskiego
- dwustronne typu solutrejskiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. IV: M-P. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 706.
- ↑ a b c d Bolesław Ginter, Janusz Krzysztof Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 86-87, 100-102, ISBN 83-01-03563-3.