Petycja oregońska
Petycja oregońska – nazwa apelu wzywającego do odrzucenia protokołu z Kioto, zainicjowana w 1998 przez Oregon Institute of Science and Medicine. Dokument ten jest powszechnie uważany za polityczną petycję, stworzoną w celu szerzenia dezinformacji na temat wyników badań i konsensusu naukowego w kwestii zmiany klimatu[1][2].
Opis petycji
[edytuj | edytuj kod]Petycja składa się z dwóch krótkich akapitów. Opinie wyrażone w petycji:
- wezwanie do odrzucenia przez rząd Stanów Zjednoczonych protokołu z Kioto, jako szkodliwego dla środowiska, nauki i ludzkości,
- przekonanie o braku przekonujących dowodów na to, że gazy cieplarniane spowodują katastroficzne zmiany klimatyczne w dającej się przewidzieć przyszłości,
- przekonanie o możliwych korzystnych konsekwencjach dla świata roślinnego i zwierzęcego w wyniku zwiększenia stężenia dwutlenku węgla w atmosferze.
Petycji towarzyszy artykuł przeglądowy prezentujący prace naukowe, które wspierają tezy petycji[3].
Historia i sygnatariusze
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza kampania mająca na cele zbieranie podpisów nastąpiła w latach 1998–1999, a kolejna pomiędzy październikiem 2007 a marcem 2008[4]. Petycję zapoczątkował i rozpowszechniał Arthur B. Robinson, prezes Oregon Institute of Science and Medicine. List przewodni petycji napisał Frederick Seitz, ówcześnie przewodniczący think-tanku George C. Marshall Institute. W dokumencie podkreślił swoje związki z National Academy of Sciences (w latach 1962–1969 był prezesem tej instytucji)[5] oraz zastosował formę zbliżoną do artykułów publikowanych w Proceedings of the National Academy of Sciences[6]. National Academy of Sciences opublikowała oświadczenie, w którym dystansuje się od opinii wyrażonych w petycji i towarzyszących jej dokumentach[6][7].
Według inicjatorów petycję podpisało około 31 tys. amerykańskich naukowców z różnych specjalizacji[a][8]. Minimalnym wymaganiem by podpisać się pod petycja było posiadanie tytułu licencjata w obszarze nauk ścisłych. Stephan Lewandowsky zauważył, że od roku szkolnego 1970/71 w Stanach Zjednoczonych ok 10,6 miliona osób uzyskało taki tytuł i 31 tys. sygnatariuszy petycji Oregońskiej stanowi jedynie ok 0.3% tej grupy[9].
Według inicjatorów, przeciwnicy projektu czasami dodają fałszywe nazwiska w celu jego dyskredytacji lecz są one zwykle odsiewane w ramach weryfikacji. Dodają, że lista zawiera wiele osób o nazwiskach podobnych lub identycznych do innych sygnatariuszy lub innych osób - prawdziwych bądź fikcyjnych[4].
Krytyka
[edytuj | edytuj kod]Rzetelność petycji była kwestionowana przez różne środowiska[1][2][5][6][7].
W 2001 pismo Scientific American wzięło losową próbkę 30 z 1400 osób podających się za doktorów w dziedzinach związanych z klimatologią. Po przeszukaniu rozmaitych baz danych udało się zidentyfikować tylko 26 z nich. W odpowiedzi na zapytanie przesłane przez Scientific American 11 zadeklarowało, że nadal zgadza się z treścią petycji (z czego jeden był aktywnym klimatologiem, 2 osoby miało zbliżone kwalifikacje, a osiem osób nie mogło przedstawić formalnego potwierdzenia kwalifikacji w tej dziedzinie), sześć osób powiedziało, że obecnie nie podpisałoby tej petycji, trzy osoby nie pamiętały podpisania petycji, jedna osoba zmarła, a pięć nie odpowiedziało na pytanie. Ekstrapolując te dane Scientific American stwierdził, że petycję podpisało ok. 200 naukowców w jakiś sposób naprawdę związanych z klimatologią[10].
Grupy ekologiczne, dziennikarze Seattle Times i Hawaii Reporter zakwestionowali autentyczność listy, przytaczając kilkanaście nazwisk z listy i ich podobieństwo do nazwisk aktorów i innych osób publicznych[11].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inicjatorzy twierdzą, że ok. 9 tys. sygnatariuszy to osoby z tytułami doktora (PhD), 3697 osób specjalizuje się w naukach o atmosferze, środowisku lub Ziemi; 903 w technikach komputerowych, w tym modelowaniu komputerowym; 5691 w fizyce, w tym fizyce gazów, cieczy i ciał stałych, w różnym stopniu powiązanych z badaniami atmosfery; 4796 w chemii i badaniach na poziomie molekularnym; 2924 specjalizuje się w biologii i rolnictwie; 3069 w naukach medycznych; 9992 w naukach technicznych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Sander van der Linden i inni, Inoculating the Public against Misinformation about Climate Change, „Global Challenges”, 1 (2), 2017, s. 1600008, DOI: 10.1002/gch2.201600008, ISSN 2056-6646 [dostęp 2018-09-20] (ang.).
- ↑ a b Marcin Popkiewicz, Mit: Petycja Oregońska podważa teorię antropogenicznej zmiany klimatu [online], naukaoklimacie.pl, 8 maja 2014 [dostęp 2018-09-20] (pol.).
- ↑ Arthur B. Robinson, Noah E. Robinson, and Willie Soon: A review of the research literature concerning the environmental consequences of increased levels of atmospheric carbon dioxide. Oregon Institute of Science and Medicine, 2006. [dostęp 2009-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)].
- ↑ a b Frequently Asked Questions [online], Global Warming Petition Project [dostęp 2009-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-03].
- ↑ a b Gary J. Weisel, Skeptics, Naysayers, Anomalies, and Controversies, [w:] Brian Black (red.), Climate Change: An Encyclopedia of Science and History, t. 1, ABC-CLIO.
- ↑ a b c Statement of the Council of the NAS Regarding Global Change Petition [online] [dostęp 2018-09-20] (ang.).
- ↑ a b Conway, Erik M., 1965-, Merchants of doubt : how a handful of scientists obscured the truth on issues from tobacco smoke to global warming, wyd. 1st U.S. ed, New York: Bloomsbury Press, 2010, ISBN 978-1-59691-610-4, OCLC 461631066 [dostęp 2018-09-20].
- ↑ Qualification of Signers [online], Global Warming Petition Project [dostęp 2009-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-03].
- ↑ Stephan Lewandowsky, Ullrich K.H. Ecker, John Cook, Beyond Misinformation: Understanding and Coping with the “Post-Truth” Era, „Journal of Applied Research in Memory and Cognition”, 6 (4), 2017, s. 356, DOI: 10.1016/j.jarmac.2017.07.008 [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- ↑ Skepticism About Skeptics (sidebar of Climate of Uncertainty). [dostęp 2009-02-26]. Internet Archive
- ↑ Jokers Add Fake Names To Warming Petition [online] [dostęp 2009-02-26].