Pierścień gardłowy Waldeyera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Pierścień Waldeyera)

Pierścień gardłowy Waldeyera zwany również układem chłonnym gardła lub NALT (nasopharynx-associated lymphoid tissue) to zespół struktur układu limfatycznego zlokalizowane w nosogardle, który jest częścią układu odpornościowego błon śluzowych[1].

Ma on znaczenie ochronne przed bakteriami, wirusami, grzybami i innymi czynnikami chorobotwórczymi, chroniąc przed ich penetracją do dalszych odcinków układu oddechowego i pokarmowego, jako że jest źródłem komórek odpornościowych zaangażowanych w odpowiedź immunologiczną w obrębie błony śluzowej dróg oddechowych[2]. Pojęcie limfatycznego pierścienia twarzowego wprowadził do anatomii niemiecki patolog Heinrich Wilhelm Gottfried von Waldeyer-Hartz (1836-1921) w 1884 roku.

Migdałki stanowią barierę dla czynników chorobotwórczych, ale niejednokrotnie dochodzi do zapalenia samych migdałków (łac. tonsillitis), najczęściej (ale nie tylko) jest to efekt chorobowy zakażenia organizmu paciorkowcami, czyli anginy. W przypadku częstych angin albo w przypadku przerostu migdałków podniebiennych (hipertrofii) z upośledzeniem oddychania wskazane jest ich operacyjne wycięcie. Ze względu na funkcję immunologiczną migdałków wycięcie należy przeprowadzać z reguły dopiero od 3 roku życia.

W jego skład wchodzą:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Gołąb, M. Jakóbisiak, M. Lasek, T. Stokłosa: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017. ISBN 978-83-01-19450-5.
  2. a b c d e f g Bożena Skotnicka, Zapalenie gardła i angina [online], 12 grudnia 2012 [dostęp 2017-09-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • 3.3 Gardło i krtań. W: Bożydar Latkowski: Otolaryngologia – podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wyd. Lek. PZWL, 1998.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]