Sigismondo Savona
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Lider partii | |
Okres |
od 2. połowy lat 80. XIX wieku |
Przynależność polityczna | |
Lider partii (wraz z Evaristo Castaldim) | |
Okres |
od 1891 |
Przynależność polityczna | |
Lider partii | |
Okres |
od 1893 |
Przynależność polityczna |
Reform Party |
Lider partii | |
Okres |
od 1895 |
Przynależność polityczna |
Sigismondo Savona (12 marca 1835 – 24 lipca 1908) – maltański pedagog i polityk, który odegrał znaczącą rolę w kwestii językowej i zdefiniował politykę Malty pod koniec XIX wieku.
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Savona urodził się w Valletcie 12 marca 1835[1]. Studiował w Normal School of the Royal Military Asylum w Chelsea. 21 lipca 1852, w wieku 17 lat, wstąpił do Royal Malta Fencible Regiment i awansował do rangi Hospital Sergeant. Był także nauczycielem pułku i pozostał w wojsku do 22 czerwca 1865[2].
Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]
Kariera polityczna Savony rozpoczęła się, gdy został wybrany do Council of Government (rady rządu Malty) w wyborach w 1875. Opowiadał się za reformami zaproponowanymi przez komisję Rowsella-Julyana-Keenana, w tym za zniesieniem podatku od zboża i promowaniem języka angielskiego na Malcie[2][3]. W 1880 został mianowany dyrektorem ds. edukacji i piastował to stanowisko przez siedem lat, dopóki nie zrezygnował po utworzeniu komisji, która miała zbadać Uniwersytet Maltański[2].
Savona dołączył do Reform Party, której następnie przewodził. Zarekomendował publikowanie gazety partyjnej „Public Opinion”. Został wybrany w wyborach 1889, a w 1891 wraz z Evaristo Castaldim założył nową partię polityczną znaną jako Partito Unionista. Było to krótkotrwałe działanie, i w 1893 Savona „wskrzesił” Reform Party, ale w 1895 utworzył kolejną partię – Partito Popolare, tym razem we współpracy z Mons. Ignazio Panzavecchią, A. Dallim i A. Pullicino[2].
Savona wycofał się z polityki w 1898[2].
Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]
Savona zmarł 24 lipca 1908[1]. Miał syna o imieniu William, który również został politykiem i założył Partię Pracy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Michael J. Schiavone: Dictionary of Maltese Biographies Vol. II G–Z. Pietà: Pubblikazzjonijiet Indipendenza, 2009, s. 1414–1415. ISBN 978-99932-91-32-9. (ang.).
- ↑ a b c d e A. Sammut-Tagliaferro: Heritage: an Encyclopedia of Maltese Culture and Civilization / Sigismondo Savona. T. 19. 1979, s. 381. (ang.).
- ↑ George Cassar. Politics, Religion and Education in Nineteenth Century Malta. „Journal of Maltese Education Research”. 1 (1), s. 96–118, 2003. Msida: Faculty of Education, University of Malta. ISSN 1726-9725. [zarchiwizowane z adresu 2020-07-25]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Misztal: Historia Malty. W: Historia małych krajów Europy. Józef Łaptos (red.). Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 341–342. ISBN 83-04-04590-7.