Lunatyczka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Akt II: Składa się jak Akt I z dwóch scen |
→scena II: dodana lista ważniejszych arii |
||
Linia 25: | Linia 25: | ||
=== scena II === |
=== scena II === |
||
Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej. |
Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej. |
||
Ważniejesze arie: |
|||
Akt I |
|||
Come per me sereno (Amina) |
|||
Prendi, l'anel ti dono (Elwin, Amina) |
|||
Vi ravviso, o luoghi ameni (Rudolf) |
|||
Son geloso del zefiro errante (Elwin, Amina) |
|||
D'un pensiero e d'un accento (Amina, Elwin, Teresa, Liza, chór) |
|||
Akt II |
|||
Tutto è sciolto (Elwin) |
|||
Ah, non credea mirarti (Amina) |
|||
== Historia utworu == |
== Historia utworu == |
Wersja z 16:37, 8 lut 2011
Lunatyczka (La sonnambula) dwuaktowa opera z librettem Felice Romaniego i muzyką Vincenzo Belliniego.
Osoby
- Hrabia Rudolf - baryton
- Teresa, młynarka - alt
- Amina, sierota - sopran
- Elwin, właściciel - tenor
- Liza, oberżystka - sopran
- Aleksy, wieśniak - bas
- Notariusz - tenor
- wieśniacy
Treść
Miejsce akcji: Szwajcaria, góralska wieś.
Akt I
scena I
Akcja rozpoczyna się w oberży Lizy. Amina i Elwin zamierzają się pobrać. Oberżystka, do której zaleca się Aleksy, jest zazdrosna o bogatego Elwina. Do oberży przychodzi hrabia. Zaleca się bezskutecznie do Aminy.
scena II
Liza próbuje uwieść hrabiego w pokoju, który u niej wynajął. Przerywa jej lunatykująca Amina, która położyła się w łóżku hrabiego. Hrabia wychodzi z pokoju zaś Liza zwołuje ludzi. Elwin kłóci się z Aminą.
Akt II
scena I
Hrabia chce pogodzić skłóconych ze sobą. Elwin jednak nie wierzy jego tłumaczeniom.
scena II
Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej.
Ważniejesze arie:
Akt I Come per me sereno (Amina) Prendi, l'anel ti dono (Elwin, Amina) Vi ravviso, o luoghi ameni (Rudolf) Son geloso del zefiro errante (Elwin, Amina) D'un pensiero e d'un accento (Amina, Elwin, Teresa, Liza, chór)
Akt II Tutto è sciolto (Elwin) Ah, non credea mirarti (Amina)
Historia utworu
Premiera utworu odbyła się 6 marca 1831 roku w Mediolanie. Krytyka wytknęła kompozytorowi kiepską partyturę, jednak publiczności opera się bardzo podobała. Polska premiera miała miejsce w 1839 roku w Warszawie.
Zobacz też:
Linki zewnętrzne:
- libretto w oryginale (po włosku): www.karadar.com
Źródła:
- Stromenger Karol: Iskier przewodnik operowy, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1976