Lunatyczka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Akt II: Składa się jak Akt I z dwóch scen
→‎scena II: dodana lista ważniejszych arii
Linia 25: Linia 25:
=== scena II ===
=== scena II ===
Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej.
Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej.

Ważniejesze arie:

Akt I
Come per me sereno (Amina)
Prendi, l'anel ti dono (Elwin, Amina)
Vi ravviso, o luoghi ameni (Rudolf)
Son geloso del zefiro errante (Elwin, Amina)
D'un pensiero e d'un accento (Amina, Elwin, Teresa, Liza, chór)

Akt II
Tutto è sciolto (Elwin)
Ah, non credea mirarti (Amina)


== Historia utworu ==
== Historia utworu ==

Wersja z 16:37, 8 lut 2011

Lunatyczka (La sonnambula) dwuaktowa opera z librettem Felice Romaniego i muzyką Vincenzo Belliniego.

Osoby

  • Hrabia Rudolf - baryton
  • Teresa, młynarka - alt
  • Amina, sierota - sopran
  • Elwin, właściciel - tenor
  • Liza, oberżystka - sopran
  • Aleksy, wieśniak - bas
  • Notariusz - tenor
  • wieśniacy

Treść

Miejsce akcji: Szwajcaria, góralska wieś.

Akt I

scena I

Akcja rozpoczyna się w oberży Lizy. Amina i Elwin zamierzają się pobrać. Oberżystka, do której zaleca się Aleksy, jest zazdrosna o bogatego Elwina. Do oberży przychodzi hrabia. Zaleca się bezskutecznie do Aminy.

scena II

Liza próbuje uwieść hrabiego w pokoju, który u niej wynajął. Przerywa jej lunatykująca Amina, która położyła się w łóżku hrabiego. Hrabia wychodzi z pokoju zaś Liza zwołuje ludzi. Elwin kłóci się z Aminą.

Akt II

scena I

Hrabia chce pogodzić skłóconych ze sobą. Elwin jednak nie wierzy jego tłumaczeniom.

scena II

Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej.

Ważniejesze arie:

Akt I Come per me sereno (Amina) Prendi, l'anel ti dono (Elwin, Amina) Vi ravviso, o luoghi ameni (Rudolf) Son geloso del zefiro errante (Elwin, Amina) D'un pensiero e d'un accento (Amina, Elwin, Teresa, Liza, chór)

Akt II Tutto è sciolto (Elwin) Ah, non credea mirarti (Amina)

Historia utworu

Premiera utworu odbyła się 6 marca 1831 roku w Mediolanie. Krytyka wytknęła kompozytorowi kiepską partyturę, jednak publiczności opera się bardzo podobała. Polska premiera miała miejsce w 1839 roku w Warszawie.

Zobacz też:

Linki zewnętrzne:

Źródła:

  • Stromenger Karol: Iskier przewodnik operowy, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1976