Oniryzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne |
drobne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Technika oniyrystyczna była stosowana już w [[literatura starożytna|starożytności]] (w sposób bardzo prymitywny). Wprowadzano ją poprzez opowiadanie bohatera (bohaterów) o własnych marzeniach sennych, które zwykle miały znaczenie symboliczne. Jej rozwój przypada na wiek XX. W całkowicie nowy sposób konwencję tą wykorzystał [[Franz Kafka]]. Na polu [[literatura polska|literatury polskiej]] jej prekursorem był [[Bruno Schulz]]. |
Technika oniyrystyczna była stosowana już w [[literatura starożytna|starożytności]] (w sposób bardzo prymitywny). Wprowadzano ją poprzez opowiadanie bohatera (bohaterów) o własnych marzeniach sennych, które zwykle miały znaczenie symboliczne. Jej rozwój przypada na wiek XX. W całkowicie nowy sposób konwencję tą wykorzystał [[Franz Kafka]]. Na polu [[literatura polska|literatury polskiej]] jej prekursorem był [[Bruno Schulz]]. |
||
[[Kategoria:Przegląd zagadnień z zakresu literatury]] |
|||
Wersja z 12:26, 12 lip 2006
Oniryzm (grec. oneiros - marzenie senne) - konwencja literacka, polegająca na ukazaniu rzeczywistości na kształt snu, marzenia sennego, czasem koszmaru. Zwykle dzieło ma wtedy charakter irracjonalny, absurdalny, sprzeczny z zasadami prawdopodobieństwa. Zacierają się związki przyczynowo-skutkowe i logiczne następstwa wydarzeń.
Technika oniyrystyczna była stosowana już w starożytności (w sposób bardzo prymitywny). Wprowadzano ją poprzez opowiadanie bohatera (bohaterów) o własnych marzeniach sennych, które zwykle miały znaczenie symboliczne. Jej rozwój przypada na wiek XX. W całkowicie nowy sposób konwencję tą wykorzystał Franz Kafka. Na polu literatury polskiej jej prekursorem był Bruno Schulz.