Wikipedysta:Sutan/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami
UWAGA! Usunięcie treści (strona pozostała pusta)! Znacznik: Usunięcie całej zawartości strony |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Przetłumaczony|it|Siconolfo di Salerno|wersja=507021166}} |
|||
Siconolfo (... – 851) è stato un principe longobardo, primo principe di Salerno e principe di Benevento dall'832 all'839. |
|||
Siconolfo (zm. 851), longobardzki władca, pierwszy książę Salerno i książę Benewentu w latach 832–839. |
|||
Był bratem Sicardo, zamordowanym przez pretendenta Radelchiego. W reakcji na zabicie Sicarda, mieszkańcy Salerno, poddani władzy Benewentu ogłosili księciem Siconolfo (który [uprzednio] został zesłany przez swojego brata do Tarentu i zmuszony do kapłaństwa), w opozycji do Radelchiego, który w międzyczasie został uznany księciem Benewentu |
|||
Między nimi wybuchła długa i intensywna wojna, która doprowadziła do zbrojnej interwencji we Włoszech muzułmańskich najemników [1]. Rzeczywiście tak było, że pierwszym, który wezwał Saracenów na ratunek 841 był Radelchi, nastepnie podobnie postąpił przeciwko swojemu rywalowi i sam Siconolfo, zadając mu ciężką porażkę w 843 w Forche Caudine (rzymskie Caudium, współczesne Montesarchio). |
|||
Era fratello di Sicardo, assassinato dal pretendente Radelchi. In reazione all'uccisione di Sicardo, il popolo di Salerno, sottoposto alla signoria beneventana, proclamò principe Siconolfo (che era stato esiliato dal fratello a Taranto e costretto al sacerdozio), in opposizione a Radelchi che nel frattempo veniva acclamato principe a Benevento. Fra i due scoppiò una lunga e accesa guerra che portò all'intervento armato in Italia dei mercenari musulmani[1]. Fu infatti Radelchi il primo a chiamare in proprio soccorso i Saraceni nell'841, seguito poi dallo stesso Siconolfo che fece altrettanto contro il suo rivale, al quale inflisse nell'843 una pesante sconfitta alle Forche Caudine. |
|||
Wojna o sukcesję trwała ponad dziesięć lat, podczas której Saraceni wszędzie siali zniszczenie, atakując i plądrując wiele kościołów. Dopiero w 851 został osiągnięty dzięki interwencji cesarza Ludwika II, również króla Włoch, który udał się na południu i zatwierdził ogólne porozumienie już osiągnięte między obu pretendentami. Układ z 851 potwierdził podział terytoriów Księstwa Benewentu, z którego wydzielono się Księstwo Salerno. Siconolfo został zatwierdzony przez księcia Salerno przez samego cesarza. Nowe księstwo obejmowało m.in. miasta Tarent, Cassano, Cosenza, Paestum, Conzę, Sarno, Cimitile, Kapuę, Teano i Sorę. |
|||
W zimie tego roku, raniony, bądź – według innych, na skutek nagłej silnej gorączki podczas polowania, Siconolfo zmarł z Salerno i tron odziedziczył jego syn Sico. |
|||
La guerra per la successione durò oltre dieci anni, durante i quali i saraceni seminarono ovunque devastazioni, assalendo e depredando molte chiese. Solo nell'851 si giunse ad una pacificazione grazie all'intervento dell'imperatore Ludovico II il Giovane, anche re d'Italia, che si recò nel Mezzogiorno e convalidò l'accordo di massima già intervenuto fra i due contendenti. Col capitolare dell'851 fu sancita la divisione dei territori del Principato di Benevento, da cui nacque il Principato di Salerno. Siconolfo fu confermato principe di Salerno dallo stesso imperatore. Il nuovo principato comprendeva, fra le altre, le città di Taranto, Cassano, Cosenza, Paestum, Conza, Sarno, Cimitile, Capua, Teano e Sora. Nell'inverno di quello stesso anno, però, ferito (o colpito da violenta febbre secondo altri) durante una battuta di caccia, Siconolfo morì e il trono di Salerno fu ereditato dal figlio Sicone. |
|||
Note |
|||
^ A.-L. d'. Harmonville, Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale ..., G. Antonelli, 1846, p. 563. |
|||
Linki zewnętrzne |
|||
Principi di Salerno |
|||
Principato di Salerno |
|||
Storia di Salerno |
|||
Radelchi I di Benevento |
|||
Wersja z 21:57, 13 sty 2019
 | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku włoskim. Przetłumaczona treść w części lub w całości pochodzi z artykułu Siconolfo di Salerno (wersja). Zobacz autorów tego artykułu. Treści pochodzące z Wikipedii w języku włoskim są oparte na licencji Creative Commons 4.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Siconolfo (... – 851) è stato un principe longobardo, primo principe di Salerno e principe di Benevento dall'832 all'839.
Siconolfo (zm. 851), longobardzki władca, pierwszy książę Salerno i książę Benewentu w latach 832–839.
Był bratem Sicardo, zamordowanym przez pretendenta Radelchiego. W reakcji na zabicie Sicarda, mieszkańcy Salerno, poddani władzy Benewentu ogłosili księciem Siconolfo (który [uprzednio] został zesłany przez swojego brata do Tarentu i zmuszony do kapłaństwa), w opozycji do Radelchiego, który w międzyczasie został uznany księciem Benewentu
Między nimi wybuchła długa i intensywna wojna, która doprowadziła do zbrojnej interwencji we Włoszech muzułmańskich najemników [1]. Rzeczywiście tak było, że pierwszym, który wezwał Saracenów na ratunek 841 był Radelchi, nastepnie podobnie postąpił przeciwko swojemu rywalowi i sam Siconolfo, zadając mu ciężką porażkę w 843 w Forche Caudine (rzymskie Caudium, współczesne Montesarchio).
Era fratello di Sicardo, assassinato dal pretendente Radelchi. In reazione all'uccisione di Sicardo, il popolo di Salerno, sottoposto alla signoria beneventana, proclamò principe Siconolfo (che era stato esiliato dal fratello a Taranto e costretto al sacerdozio), in opposizione a Radelchi che nel frattempo veniva acclamato principe a Benevento. Fra i due scoppiò una lunga e accesa guerra che portò all'intervento armato in Italia dei mercenari musulmani[1]. Fu infatti Radelchi il primo a chiamare in proprio soccorso i Saraceni nell'841, seguito poi dallo stesso Siconolfo che fece altrettanto contro il suo rivale, al quale inflisse nell'843 una pesante sconfitta alle Forche Caudine.
Wojna o sukcesję trwała ponad dziesięć lat, podczas której Saraceni wszędzie siali zniszczenie, atakując i plądrując wiele kościołów. Dopiero w 851 został osiągnięty dzięki interwencji cesarza Ludwika II, również króla Włoch, który udał się na południu i zatwierdził ogólne porozumienie już osiągnięte między obu pretendentami. Układ z 851 potwierdził podział terytoriów Księstwa Benewentu, z którego wydzielono się Księstwo Salerno. Siconolfo został zatwierdzony przez księcia Salerno przez samego cesarza. Nowe księstwo obejmowało m.in. miasta Tarent, Cassano, Cosenza, Paestum, Conzę, Sarno, Cimitile, Kapuę, Teano i Sorę.
W zimie tego roku, raniony, bądź – według innych, na skutek nagłej silnej gorączki podczas polowania, Siconolfo zmarł z Salerno i tron odziedziczył jego syn Sico.
La guerra per la successione durò oltre dieci anni, durante i quali i saraceni seminarono ovunque devastazioni, assalendo e depredando molte chiese. Solo nell'851 si giunse ad una pacificazione grazie all'intervento dell'imperatore Ludovico II il Giovane, anche re d'Italia, che si recò nel Mezzogiorno e convalidò l'accordo di massima già intervenuto fra i due contendenti. Col capitolare dell'851 fu sancita la divisione dei territori del Principato di Benevento, da cui nacque il Principato di Salerno. Siconolfo fu confermato principe di Salerno dallo stesso imperatore. Il nuovo principato comprendeva, fra le altre, le città di Taranto, Cassano, Cosenza, Paestum, Conza, Sarno, Cimitile, Capua, Teano e Sora. Nell'inverno di quello stesso anno, però, ferito (o colpito da violenta febbre secondo altri) durante una battuta di caccia, Siconolfo morì e il trono di Salerno fu ereditato dal figlio Sicone. Note
^ A.-L. d'. Harmonville, Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale ..., G. Antonelli, 1846, p. 563.
Linki zewnętrzne
Principi di Salerno Principato di Salerno Storia di Salerno Radelchi I di Benevento