Zamek w Dubnie: Różnice pomiędzy wersjami
pierwszy wpis |
(Brak różnic)
|
Wersja z 15:17, 24 sie 2011
Twierdza Dubno - Zamek bastionowy w Dubnie na Wołyniu zbudowano na niskim cyplu wśród rozlewisk rzeki Ikwy.
Historia
Pod koniec XIV wieku król Władysław Jagiełło podarował Dubno Teodorowi Daniłowiczowi. Później był własnością rodu Ostrogskich, którzy prawdopodobnie na początku XVI wieku wybudowali tu pierwszy zamek. W rękach tego rodu Dubno pozostawało do śmierci jego przedstawiciela wojewody wołyńskiego Janusza Ostrogskiego. Po jego śmieci w 1620 roku Dubno przeszło na własność jego zięcia Aleksandra Zasławskiego. Nowoczesna twierdza bastionowa typu nowowłoskiego powstała na początku XVII wieku i inicjatorami jej budowy był Janusz Ostrogski lub Aleksander Zasławski. Późniejszymi właścicielami były rody Sanguszków i Lubomirskich. W XIX wieku zamek przejęli zaborcy rosyjscy. W czasie I wojny światowej został uszkodzony. W latach 1932-1939 władze polskie odrestaurowały bramę oraz budynek mieszkalny. Po 1945 roku władze ZSRR umieściły na zamku koszary wojsk pancernych. Od 1991 roku ponownie udostępniono go do zwiedzania.
Architektura
Twierdza w Dubnie na planie trapezu została zbudowana wg założeń szkoły nowowłoskiej. Od strony miasta broniły jej dwa potężne bastiony z orylonami, połączone kurtyną. Każdy bastion posiadał narożną, okrągłą kawalierę (wieżyczkę strzelniczą), którą nakryto kopułką. Bastiony i kurtyna w dolnych partiach murowane były z piaskowca, a w górnych z cegły. Wokół dziedzińca do obwodu obwarowań przylegały kazamaty dla załogi. W połowie kurtyny zachodniej znajdowała sklepiona kolebkowo brama ozdobiona portalem z rustyką i trójkątnym przyczółkiem i kartuszem herbowym. Za bramą znajdował się sklepiony przejazd w piętrowym budynku. Do bramy prowadził most zwodzony nad wypełnioną wodą fosą, którą wzmocniono od zewnętrznej strony kontrskarpą z kamienia. Z pozostałych stron twierdzę chroniły tylko mury obronne, ponieważ dodatkową ochroną były bagna i rozlewiska Ikwy. Pomieszczenia mieszkalne znajdowały się w pałacu stojącym wzdłuż kurtyny północnej. Budynek ten został przebudowany przez Lubomirskich w latach 80. XVIII wieku. Jest to dwupiętrowy budynek ze skarpami na planie prostokąta ze skromną dekoracją zewnętrzną.
Bibliografia
- Tadeusz Polak "Zamki na Kresach: Białoruś, Litwa, Ukraina" wyd. Pagina, Warszawa 1997, ISBN 83-907506-0-0