Przejdź do zawartości

Twierdza Arabacka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
pierwszy wpis
 
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 3: Linia 3:
[[Plik:Arabatskaya krepost.jpg|thumb|Bastion ]]
[[Plik:Arabatskaya krepost.jpg|thumb|Bastion ]]


'''Twierdza Arabat''' (''Twierdza arabatska'', j. ros. ''Арабатская крепость'', j.ukr. ''Арабатська фортеця'') - zbudowana w 1 połowie XVII wieku twierdza tatarsko-turecka we wschodniej części Krymu. Nazwa pochodzi od arabskiego słowa "Rabatt" czyli twierdza polowa. Zbudowana została w odległości 2 km od współczesnej miejscowości Kamienskoje (do 1945 roku ''Aq Manay'') iw pobliżu [[Mierzeja Arabacka|Mierzeji Arabackiej]]. Wraz z [[Twierdza Jenikale|Twierdzą Jenikale]] blokowała dostęp do Krymu od wschodu.
'''Twierdza Arabat''' (''Twierdza arabatska'', j. ros. ''Арабатская крепость'', j.ukr. ''Арабатська фортеця'') - zbudowana w 1 połowie XVII wieku twierdza tatarsko-turecka we wschodniej części Krymu. Nazwa pochodzi od arabskiego słowa "Rabatt" czyli twierdza polowa. Zbudowana została w odległości 2 km od współczesnej miejscowości Kamienskoje (do 1945 roku ''Aq Manay'') u południowego zakończenia [[Mierzeja Arabacka|Mierzeji Arabackiej]] blokując wraz z twierdzą [[Perekop]] dostęp do półwyspu od północy, a wraz z [[Twierdza Jenikale|Twierdzą Jenikale]] blokowała dostęp do Krymu od wschodu.


Twierdza została wybudowana w kształcie nieregularnym z trzymetrowymi ścianami, pięcioma basztami, dwoma bramami i otoczona fosami. We wnętrzu znajdowały się pomieszczenia dla załogi, magazyny i meczet.
Twierdza została wybudowana w kształcie nieregularnym z trzymetrowymi ścianami, pięcioma basztami, dwoma bramami i otoczona fosami. We wnętrzu znajdowały się pomieszczenia dla załogi, magazyny i meczet.


Po raz pierwszy wzmiankowana przez pracującego polskiego króla francuskiego kartografa [[Guillaume Le Vasseur de Beauplan]]a w 1651 roku. W 1668 roku zdobyta przez Kozaków i uszkodzona. W 1737 roku zdobyta przez wojska rosyjskie. Ponownie oblężony przez Rosjan w 1771 roku. Po aneksji Krymu przez Rosję była nadal wykorzystywana militarnie. Po 1853 roku wykorzystywana przez wojska rosyjskie w czasie wojny krymskiej.
Po raz pierwszy wzmiankowana przez pracującego dla polskiego króla francuskiego kartografa [[Guillaume Le Vasseur de Beauplan]]a w 1651 roku. W 1668 roku zdobyta przez Kozaków i uszkodzona. W 1737 roku zdobyta przez wojska rosyjskie. Ponownie oblężony przez Rosjan w 1771 roku. Po aneksji Krymu przez Rosję była nadal wykorzystywana militarnie. Po 1853 roku wykorzystywana przez wojska rosyjskie w czasie wojny krymskiej.
W 1856 roku Arabat został pozbawiony statusu miasta.
W 1856 roku Arabat został pozbawiony statusu miasta.



Wersja z 14:13, 25 lis 2013

Widok twierdzy z XIX wieku
Bastion

Twierdza Arabat (Twierdza arabatska, j. ros. Арабатская крепость, j.ukr. Арабатська фортеця) - zbudowana w 1 połowie XVII wieku twierdza tatarsko-turecka we wschodniej części Krymu. Nazwa pochodzi od arabskiego słowa "Rabatt" czyli twierdza polowa. Zbudowana została w odległości 2 km od współczesnej miejscowości Kamienskoje (do 1945 roku Aq Manay) u południowego zakończenia Mierzeji Arabackiej blokując wraz z twierdzą Perekop dostęp do półwyspu od północy, a wraz z Twierdzą Jenikale blokowała dostęp do Krymu od wschodu.

Twierdza została wybudowana w kształcie nieregularnym z trzymetrowymi ścianami, pięcioma basztami, dwoma bramami i otoczona fosami. We wnętrzu znajdowały się pomieszczenia dla załogi, magazyny i meczet.

Po raz pierwszy wzmiankowana przez pracującego dla polskiego króla francuskiego kartografa Guillaume Le Vasseur de Beauplana w 1651 roku. W 1668 roku zdobyta przez Kozaków i uszkodzona. W 1737 roku zdobyta przez wojska rosyjskie. Ponownie oblężony przez Rosjan w 1771 roku. Po aneksji Krymu przez Rosję była nadal wykorzystywana militarnie. Po 1853 roku wykorzystywana przez wojska rosyjskie w czasie wojny krymskiej. W 1856 roku Arabat został pozbawiony statusu miasta.

Bibliografia