Nadnapięcie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
uzupełnienie |
poprawka we wzorze |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''Nadnapięcie''' ( |
'''Nadnapięcie''' (η), nazywane również nadpotencjałem, jest miarą polaryzacji elektrody i defioniuje się je jako różnicę między potencjałem elektrody spolaryzownej przepływem prądu elektrycznego (E) a jej potencjałem równowagowym (E<sub>r</sub>) (nazywanym też potencjałem spoczynkowym) |
||
η=E-E<sub>r</sub> |
|||
Wersja z 15:19, 18 paź 2008
Nadnapięcie- jest w stosunku do SEM tym nadmiarem napięcia, który należy przyłożyć do ogniwa, aby reakcja w ogniwie przebiegła w widocznym stopniu. Całkowite nadnapięcie jest to suma poszczególnych nadnapięć na anodzie i katodzie. Nadnapięcie wodoru jest największe na miękkich metalach, jak bizmut, kadm, cynk a zwłaszcza rtęć. Wyjątkowo wysoka wartość nadnapięcia wodoru na rtęci jest jednym z czynników szerokiego zastosowania analizy polarograficznej na kroplowej elektrodzie rtęciowej. Dzięki niemu znacznie rozszerza się zakres potencjałów, w którym elektroda kroplowa może pracować bez zakłócenia wskutek redukcji wodoru. Występowanie nadnapięcia wodoru umożliwia również elektrograwimetryczne oznaczanie szeregu zasadowych metali, jak kadmu i cynku, które w innym przypadku nie mogłyby być wydzielone przed reakcją jonu wodorowego.
Źródło: "Elektroanaliza chemiczna" James J. Lingane . Warszawa PWN 1960r.
Nadnapięcie (η), nazywane również nadpotencjałem, jest miarą polaryzacji elektrody i defioniuje się je jako różnicę między potencjałem elektrody spolaryzownej przepływem prądu elektrycznego (E) a jej potencjałem równowagowym (Er) (nazywanym też potencjałem spoczynkowym)
η=E-Er