Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uzupełnienie |
→Bibliografia: - nowa kategoria |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
{{bibliografia stop}} |
{{bibliografia stop}} |
||
[[Kategoria:Metodologia |
[[Kategoria:Metodologia pracy naukowej]] |
||
Wersja z 12:44, 3 lut 2009
Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa albo analiza krytyczna jako metoda badań naukowych jest stosowana do prac naukowych i badań innych uczonych[1]. Jest metodą stosowaną powszechnie w nauce. Powstają dzięki niej publikacje oparte nie na badaniach własnych, lecz na pracach i badaniach cudzych.
Elementy tej metody są stosowane również w innych badaniach; istotą metody naukowej jest przystosowanie nowego problemu do wiedzy dotychczasowej, a więc niezbędnym etapem jest analiza i krytyka literatury przedmiotu.
Zobacz też
- ↑ Nie jest tym samym co inna metoda badań naukowych określana jako krytyka źródeł.
Bibliografia
- Józef Pieter, Ogólna metodologia pracy naukowej, Ossolineum, Wrocław 1967.