Piotr Miatła: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+ be-x-old:Пётр Мятла |
m robot poprawia: be:Пятро Васільевіч Мятла; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
{{DEFAULTSORT:Miatła, Piotr}} |
{{DEFAULTSORT:Miatła, Piotr}} |
||
[[Kategoria:Białoruscy parlamentarzyści II RP]] |
[[Kategoria:Białoruscy parlamentarzyści II RP]] |
||
[[Kategoria:Białoruskie ofiary prześladowań komunistycznych 1917-1991]] |
[[Kategoria:Białoruskie ofiary prześladowań komunistycznych 1917-1991]] |
||
Linia 16: | Linia 17: | ||
[[Kategoria:Zmarli w 1936]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1936]] |
||
[[be:Пятро Мятла]] |
[[be:Пятро Васільевіч Мятла]] |
||
[[be-x-old:Пётр Мятла]] |
[[be-x-old:Пётр Мятла]] |
Wersja z 04:58, 6 sie 2010
Piotr Miatła, biał. Пётр Мятла (ur. w 1890 w wiosce Kuchnicze w pow. dziśnieńskim w Rosji, zm. w 12 sierpnia 1936 w ZSRR) – białoruski publicysta i działacz narodowy, poseł na Sejm I kadencji w II RP.
Życiorys
W latach 1906–1910 uczył się w szkole miejskiej w Dziśnie. W latach 1911–1912 był słuchaczem kursów pedagogicznych w Kownie, po zakończeniu których rozpoczął pracę nauczyciela. Brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii rosyjskiej. Został skierowany do aleksiejewskiej szkoły wojskowej, której kadeci w czasie rewolucji październikowej 1917 wystąpili przeciw bolszewikom. Został aresztowany, ale pod koniec 1917 wypuszczony na wolność. Powrócił w rodzinne strony, gdzie ponownie został nauczycielem. W 1921 przyjechał do Wilna. W 1922 wybrano go posłem na Sejm I kadencji. Wszedł w skład Białoruskiego Klubu Poselskiego. W połowie 1925 wraz z Symonem Rakiem-Michajłouskim, Pawłam Wałoszynem i Bronisławem Taraszkiewiczem utworzył klub poselski Białoruskiej Włościańsko-Robotniczej Hromady. Wszedł w skład Komitetu Centralnego Hromady. Redagował partyjne gazety. W 1926 wstąpił do Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi. Działał w Towarzystwie Szkoły Białoruskiej. 16 stycznia 1927 został aresztowany przez polskie władze w związku z rozprawą z Hromadą. W 1928 skazano go na karę 12 lat więzienia. W 1930 został wypuszczony na wolność w wyniku wymiany więźniów politycznych z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką. Pracował w komisji prezydium Białoruskiej Akademii Naukowej, stojąc na jej czele od 1932. 1 września 1933 został aresztowany przez Sowietów, zaś 9 stycznia 1934 skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie, zamienioną na 10 lat łagru. Karę odbywał przy budowie Kanału Białomorskiego, podczas której zmarł. W 1956 został zrehabilitowany.