Adriana Ferrarese: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m dodanie daty do szablonu |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Wiadomo, że w roku 1782 poślubiła Luigiego del Bene i występowała jako Adriana Ferrarese (lub Ferraresi) del Bene. Spotyka się także zapisywanie jej imienia jako ''Andriana'' lub ''Andreanna''. |
Wiadomo, że w roku 1782 poślubiła Luigiego del Bene i występowała jako Adriana Ferrarese (lub Ferraresi) del Bene. Spotyka się także zapisywanie jej imienia jako ''Andriana'' lub ''Andreanna''. |
||
Adriana Ferrarese del Bene uczyła się w Wenecji i występowała w [[Londyn]]ie przed przybyciem do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie zdobyła uznanie występując w pierwszoplanowych rolach w operach buffa. |
Adriana Ferrarese del Bene uczyła się w Wenecji i występowała w [[Londyn]]ie przed przybyciem do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie zdobyła uznanie występując w pierwszoplanowych rolach w [[Opera buffa|operach buffa]]. |
||
W publikacji ''Rapport von Wien'' można przeczytać, że posiadała nieprawdopodobnie wysokie i zarazem bardzo niskie dźwięki w skali swojego głosu, jakiego nikt z żyjących ówcześnie słuchaczy nigdy u pozostałych śpiewaczek nie słyszał. |
W publikacji ''Rapport von Wien'' można przeczytać, że posiadała nieprawdopodobnie wysokie i zarazem bardzo niskie dźwięki w skali swojego głosu, jakiego nikt z żyjących ówcześnie słuchaczy nigdy u pozostałych śpiewaczek nie słyszał. |
||
Wersja z 04:44, 27 mar 2012
Adriana Ferrarese del Bene (ur. 19 sierpnia 1759 w Valvasano, zm. po roku 1803 w Wenecji) – włoska śpiewaczka operowa, sopran. Pierwsza odtwórczyni partii Fiordiligii w operze Così fan tutte Mozarta.
Wiadomo, że w roku 1782 poślubiła Luigiego del Bene i występowała jako Adriana Ferrarese (lub Ferraresi) del Bene. Spotyka się także zapisywanie jej imienia jako Andriana lub Andreanna.
Adriana Ferrarese del Bene uczyła się w Wenecji i występowała w Londynie przed przybyciem do Wiednia, gdzie zdobyła uznanie występując w pierwszoplanowych rolach w operach buffa. W publikacji Rapport von Wien można przeczytać, że posiadała nieprawdopodobnie wysokie i zarazem bardzo niskie dźwięki w skali swojego głosu, jakiego nikt z żyjących ówcześnie słuchaczy nigdy u pozostałych śpiewaczek nie słyszał.