Eparchia perejasławska: Różnice pomiędzy wersjami

{{{nazwa}}}
	; Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Perejasławiu
Państwo	Ukraina
Siedziba	Perejasław
Data powołania	X–XI w.
Data zamknięcia	1803
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Sobór	św. Michała Archanioła w Perejasławiu
Biskup diecezjalny	Hilarion (Kondratowski) (ostatni)
brak współrzędnych

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 07:04, 31 maj 2021

Eparchia perejasławska – prawosławna administratura z siedzibą w Perejasławiu, istniejąca między XI stuleciem a 1279 i ponownie od 1698 do 1803.

Historia

Według różnych źródeł została erygowana w 991^[1], 992^[2], na początku XI w.^[2], w 1054 lub 1071^[1]. Początkowo nosiła nazwę eparchia perejasławska^[1]. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską^[2]. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został sobór św. Michała Archanioła, zbudowany na miejscu starszej cerkwi^[2]. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą eparchia perejasławska i sarajska, po czym została zlikwidowana^[1].

Samodzielną eparchię perejasławską restytuowano w 1733. Administratura działała do 1785. Następnie Perejasław stał się siedzibą jedynie wikariuszy eparchii kijowskiej. Po raz ostatni eparchia perejasławska funkcjonowała w latach 1799–1803, po czym została przyłączona do eparchii połtawskiej i perejasławskiej. Współcześnie (2013) w strukturach metropolii kijowskiej istnieje wikariat perejasławsko-chmielnicki^[1].

Biskupi perejasławscy^[1]

Patriarchat Konstantynopolitański

Lew^[3]
Mikołaj I, 1054–1072
Piotr, 1072–1082
Mikołaj II, lata nieznane
Efrem, 1089(?)–1100(?)
Symeon I, 1104
Łazarz, 1104–1117
Sylwester, 1118–1123
Mikołaj III, 1123
Jan, 1123–1125
Marek (Makary?), 1125–1134
Marceli, 1134–1135
Makary, 1135–1141
Eutymiusz, 1141–1155
Bazyli, 1156–1168
Antoni, 1168–1197
Paweł, 1198–1231
Symeon II, 1239
Teodor, 1239–1269
Teognost, 1269–1279

Rosyjski Kościół Prawosławny

Cyryl (Szumlański), 1715–1726
Arseniusz (Berło), 1733-1735 i ponownie 1736–1744
Nikodem (Skrebnicki), 1745–1751
Jan (Kozłowicz), 1753–1757
Gerwazy (Lincewski), 1757–1769/1770
Hiob (Bazylewicz), 1770–1776
Hilarion (Kondratowski), 1776–1785
Wiktor (Sadkowski), 1785–1793 – wikariusz metropolity kijowskiego kierujący strukturami prawosławnymi w Rzeczypospolitej

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Переяслав-Хмельницкое викариатство. [dostęp 2013-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-17)].
↑ ^a ^b ^c ^d Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 22–24. ISBN 978-83-61209-55-3.
↑ ЕФРЕМ

[ortho-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Переяслав-Хмельницкое викариатство. [dostęp 2013-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-17)].

[mir22-2] Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 22–24. ISBN 978-83-61209-55-3.

[3] ЕФРЕМ

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 43: / Linia 43: @@
 == Historia ==
-Według różnych źródeł została erygowana w 991<ref name="ortho">[http://archive.is/20130417171839/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_2317 Переяслав-Хмельницкое викариатство]</ref>, 992<ref name="mir22"/>, na początku XI w.<ref name="mir22">{{cytuj książkę | autor = Mironowicz A.| tytuł = Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku| wydawca = Trans Humana| rok = 2011| strony = 22–24| isbn = 978-83-61209-55-3}}</ref>, w 1054 lub 1071<ref name="ortho"/>. Początkowo nosiła nazwę ''eparchia perejasławska''<ref name="ortho"/>. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską<ref name="mir22"/>. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został [[sobór św. Michała Archanioła w Perejasławiu|sobór św. Michała Archanioła]], zbudowany na miejscu starszej cerkwi<ref name="mir22"/>. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą ''eparchia perejasławska i sarajska'', po czym została zlikwidowana<ref name="ortho"/>.
+Według różnych źródeł została erygowana w 991<ref name="ortho">{{Cytuj stronę |url=http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_2317 |tytuł=Переяслав-Хмельницкое викариатство |data dostępu=2013-04-17 |archiwum=https://archive.is/20130417171839/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_2317 |zarchiwizowano=2013-04-17 }}</ref>, 992<ref name="mir22"/>, na początku XI w.<ref name="mir22">{{cytuj książkę | autor = Mironowicz A.| tytuł = Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku| wydawca = Trans Humana| rok = 2011| strony = 22–24| isbn = 978-83-61209-55-3}}</ref>, w 1054 lub 1071<ref name="ortho"/>. Początkowo nosiła nazwę ''eparchia perejasławska''<ref name="ortho"/>. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską<ref name="mir22"/>. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został [[sobór św. Michała Archanioła w Perejasławiu|sobór św. Michała Archanioła]], zbudowany na miejscu starszej cerkwi<ref name="mir22"/>. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą ''eparchia perejasławska i sarajska'', po czym została zlikwidowana<ref name="ortho"/>.
 Samodzielną eparchię perejasławską restytuowano w 1733. Administratura działała do 1785. Następnie Perejasław stał się siedzibą jedynie wikariuszy eparchii kijowskiej. Po raz ostatni eparchia perejasławska funkcjonowała w latach 1799–1803, po czym została przyłączona do [[eparchia połtawska|eparchii połtawskiej i perejasławskiej]]. Współcześnie (2013) w strukturach metropolii kijowskiej istnieje wikariat perejasławsko-chmielnicki<ref name="ortho"/>.