Subsumpcja (prawo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
drobne redakcyjne |
m infobox |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{do weryfikacji}} |
{{do weryfikacji}} |
||
subsumpcja normy prawnej |
|||
'''Subsumpcja''' (pisane też "subsumcja") - przyporządkowanie stanu faktycznego ustalonego w procesie [[Stosowanie_prawa|stosowania prawa]] do sformułowanej w wyniku [[Wykładnia_prawa|wykładni]] [[Norma_prawna|normy prawnej]] (inaczej: "proces kwalifikacji prawnej"; a także, choć nieściśle: "kwalifikacja prawna"). |
|||
- powiedzmy sensu largo - oznacza: |
|||
określenie jej rozumienia (wykładnia prawa), to zaś przejawia się przez: |
|||
oparcie tego przebiegu rozumowania w pierwszej mierze o prawniczo |
|||
zdefiniowane zasady budowy normy i jej charakteru, |
|||
badanie stanu niesprzeczności (w tym ewentualnej kolizyjności w czasie |
|||
i przestrzeni i zjawisk podobnych - np. (pozorne) luki w prawie), z obowiązującym |
|||
stanem prawnym, |
|||
badanie zgodności z zasadami ogólnymi systemu prawa, |
|||
odniesienie danej normy do istniejącego stanu faktycznego, czyli oddzielenie |
|||
zdarzeń faktycznych mających znaczenie prawne od tzw. zdarzeń |
|||
prawnie indyferentnych, |
|||
zastosowanie prawidłowych (uznanych za poprawne proceduralnie) |
|||
metod ustalenia stanu faktycznego. |
|||
Grzegorz Kazimierz Walkowski System polskiego prawa podatkowego w praktyce Tom III Postępowanie sądowoadministracyjne. Wydawn. Euro omni Bydgoszcz 2010 str 13-14. |
|||
[[Kategoria:Teoria prawa]] |
[[Kategoria:Teoria prawa]] |
||
Wersja z 01:01, 27 paź 2010
Szablon:Do weryfikacji subsumpcja normy prawnej
- powiedzmy sensu largo - oznacza:
określenie jej rozumienia (wykładnia prawa), to zaś przejawia się przez: oparcie tego przebiegu rozumowania w pierwszej mierze o prawniczo zdefiniowane zasady budowy normy i jej charakteru, badanie stanu niesprzeczności (w tym ewentualnej kolizyjności w czasie i przestrzeni i zjawisk podobnych - np. (pozorne) luki w prawie), z obowiązującym stanem prawnym, badanie zgodności z zasadami ogólnymi systemu prawa, odniesienie danej normy do istniejącego stanu faktycznego, czyli oddzielenie zdarzeń faktycznych mających znaczenie prawne od tzw. zdarzeń prawnie indyferentnych, zastosowanie prawidłowych (uznanych za poprawne proceduralnie) metod ustalenia stanu faktycznego.
Grzegorz Kazimierz Walkowski System polskiego prawa podatkowego w praktyce Tom III Postępowanie sądowoadministracyjne. Wydawn. Euro omni Bydgoszcz 2010 str 13-14.