Władysław Sławny

Władysław (Wolf) Sławny urodził się w 1907 r. w Nowym Korczynie.

W wieku 12 lat zaczyna interesować się fotografią i sam konstruuje swój pierwszy aparat fotograficzny.

Przed maturą porzuca szkołę i wyjeżdża do Paryża, gdzie pracuje jako fotograf prasowy.

Wiąże się z różnymi artystami, podobnie jak on zaangażowanymi w środowiska lewicowe.

Jego zdjęcia są publikowane w magazynach „Vu” i „Regards”.

Na początku II wojny światowej zaciąga się do Armii Polskiej we Francji.

Po wojnie pracuje w Paryżu dla polskiej prasy we Francji („Gazeta Polska”), adresowanej do licznych polskich emigrantów. Nawiązuje kontakty z polskimi intelektualistami mieszkającymi w Paryżu.

W 1950 r. pojawia się propozycja z Warszawy współudziału w tworzeniu czasopisma, które poświęcałoby sporo miejsca na fotoreportaż.

Zgadza się i zostaje kierownikiem działu fotografricznego nowego czasopisma „Świat” Świat_(tygodnik_1951-1969).

W tym czasie poświęca całą swoją energię na rozwój sztuki fotoreporterskiej w Polsce, czerpiąc z fotgrafow zachodnich, nazywanych na zachodzie „photographes humanistes”, inspirując się wielkimi czasopismami, jak „Life” czy „Paris Match”.

Dzięki tej pracy oraz pracy jego ekipy, szczególnie J. Kosidowskiego, K. Jarochowskiego, W. Prażucha „Świat” staje się w Polsce miejscem spotkań wielkich fotografików z zagranicy (m.in. H. Cartier-Bresson, Willy Ronis).

W 1957 r. wraca do Paryża i pracuje w polskojęzycznym czasopismie „Tygodnik Polski”.

Robi dla niego liczne reportaże na temat wszystkiego, co we Francji ma związek z Polską (życie emigrantów, francuscy sportowcy polskiego pochodzenia, piosenkarze udający się z tournée do Polski, polscy artyści, uczeni czy politycy przyjeżdżający do Francji...)

Poza tym robi mnóstwo zdjęć Paryża, które chce wydać w formie książki, ale wciąż nie dość zadowolony ze swojej pracy odkłada publikację na później.

Pracuje również dla malarza Jeana Dubuffeta i jego kolekcji Art brut.

W wieku 70 lat przechodzi na emeryturę, ale nie przestaje fotografować – wyłącznie dla własnej przyjemności, przyrodę - przede wszystkim zieleń i drzewa.

Umiera w Paryżu w 1991 r.