Szczybrza
(Przekierowano z Szczybrza (opuszczona wieś w gminie Pawłów))
Szczybrza – dziś nie istnieje. Osada tej nazwy zanikła w latach 1339-1351, a jej obszar wchłonęła sąsiednia wieś klasztorna Rzepin.
Nazwy lokalne miejscowości w dokumentach źródłowych: 1339 Scibrza, Sczybrza, 1519 locum dictum Smuzek Sczybsza.
Powiat jak Rzepin w roku 1351 ziemia sandomierska.
Opis granic[edytuj | edytuj kod]
Do XVI w. zachowała się nazwa terenowa wsi. Leżała Sczybrza między Rzepinem Pierwszym a Radkowicami, między rzekami Świśliną i Lubianką (ewentualnie jej prawym dopływem).
- W opisie granic Rzepina rok 1519 - pojawia się „Smuzek Sczybsza”.
- 1519 Stanisław z Janczyna podkomorzy sandomierski rozgranicza należące do klasztoru świętokrzyskiego wsie Rzepin i Rzepinek od wsi Świślina i Radkowice, włości Jana Konarskiego bpa krakowskiego. Granica prowadzi od kopca k. rz. Świśliny (Suislina) usytuowanego pod wzgórzem, k. łąki w górę przez wierzchołek wzniesienia zw. „Gorki”, zaroślami do drogi zw. „Jadowska”, która biegnie z Jadownik do m. Wąchocka, za nią do miejsca zw. „Smuzek Sczybsza” i dalej do boru, borem do drogi zw. „Stankomieska droga, borem według znaków krzyża do rz. Lubonia, której środkiem wiedzie granica. Zastrzeżono też wolne pastwisko dla poddanych klasztoru i biskupa[1].
Własność[edytuj | edytuj kod]
Własność szlachecka, od 1339 r. klasztoru świętokrzyskiego.
- 1339 – Za zgodą Kazimierza Wielkiego opactwo świętokrzyskie zamienia swoje wsie Opatkowice[a] w (krakowskim) i Zborów na wsie Obecnie Rzepin Pierwszy i Drugi, Rzepinek, Żerniki i Szczybrza - należące do Przybka, podsędka krakowskiego[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opatkowice w wieku XIV były częściową własnością Benedyktynów tynieckich, Cystersów z Mogiły, Benedyktynów ze Świętego Krzyża i Cystersów jędrzejowskich. Zobacz Kalendarium Opatkowic
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biblioteka Zakładu Ossolińskich we Wrocławiu ↓, s. rps 93, cz.2 189-90v.
- ↑ Piekosiński 1876 ↓, t.III, s. 660.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Piekosiński (wyd.), Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. I-IV, (Mon.MAe., 3, 9, 10, 17),, T. V, rps w Pracowni Słownika historyczno-geograficznego Małopolski w średniowieczu, Kraków 1876–1905.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marek Derwich: Benedyktyński klasztor św. Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10300-0.
- A. Boniecki: Herbarz Polski, t. II, III, W. 1900; t. XIII, W. 1909..