Przejdź do zawartości

Tryb wiązania bloków zaszyfrowanych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tryb wiązania bloków zaszyfrowanych (z ang. Cipher Block ChainingCBC) – jeden z trybów pracy szyfrów blokowych wykorzystujący sprzężenie zwrotne, samosynchronizujący się; w trybie tym blok tekstu jawnego jest sumowany modulo 2 z szyfrogramem poprzedzającego go bloku w związku z czym wynik szyfrowania jest zależny od poprzednich bloków. Pierwszy blok, przed zaszyfrowaniem, jest sumowany modulo dwa z losowo wygenerowanym wektorem początkowym IV (ang. initialization vector), wektor ten nie musi być utrzymywany w tajemnicy[1].

Operacje wykorzystywane podczas szyfrowania wyglądają następująco:

natomiast podczas deszyfrowania tak:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Typy algorytmów i tryby ich pracy. W: Bruce Schneier: Kryptografia dla praktyków. Protokoły, algorytmy i programy źródłowe w języku C. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo Techniczne, 2002, s. 253-280. ISBN 83-204-2678-2. (pol.).