Turbina rotorowa Savoniusa
Turbina Savoniusa – typ turbin wiatrowych o pionowej osi obrotu (ang. vertical-axis wind turbine, VAWT). Wynaleziona w przez fińskiego inżyniera S.J. Savoniusa w 1922 r. i opatentowana w 1926 r.[1]
Wirnik turbiny Savoniusa składa się zwykle z dwóch lub trzech ramion w kształcie zbliżonym do fragmentu cylindra, które częściowo zachodzą poza oś obrotu. Różnica sił oddziaływania wiatru na wklęsłą i wypukłą stronę łopat powoduje obrót wirnika[1].
Turbina Savoniusa ma mniejszą wydajność niż inne rodzaje turbin o tych samych wymiarach, jej sprawność mieści się w granicach 0,05–0,30. Stosowane są stojany kierujące wiatr na wirnik, sprawność tych turbin określona względem energii wiatru niezaburzonego wiatru samego wirnika sięga do 50%. Turbina obraca się wolno i dlatego ma małe zastosowanie do generowania elektryczności. Jej zaletą jest to, że nie wymaga żadnego systemu naprowadzania na kierunek wiatru. Stosowana kiedy niezawodność i koszty są ważniejsze niż wydajność[2]. Używana w małych instalacjach do pompowania wody, wentylacyjnych, zasilania boj głębinowych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Giovanni Solari, Wind science and engineering: origins, developments, fundamentals and advancements, Springer tracts in civil engineering, Cham: Springer, 2019, s. 570, ISBN 978-3-030-18815-3 [dostęp 2023-09-23] (ang.).
- ↑ João Vicente Akwa, Horácio Antonio Vielmo, Adriane Prisco Petry, A review on the performance of Savonius wind turbines, „Renewable and Sustainable Energy Reviews”, 16 (5), 2012, s. 3054–3064, DOI: 10.1016/j.rser.2012.02.056 [dostęp 2023-09-24] (ang.).
