Jestem osobą angażującą się w ochronę środowiska przed niekontrolowanym i często bezmyślnym pędem aby budować za wszelką cenę, nie licząc się z kosztami.
Uważam, że możemy wymagać od decydentów aby na każdy problem spojrzeli z szerszej perspektywy w szczególności biorąc pod uwagę nie tylko dzień dzisiejszy ale dobro przyszłych pokoleń. Coraz więcej osób ma świadomość, że dotychczas wykorzystując zasoby naszej planety płaciliśmy jedynie cenę za "włamanie się" do jej "skarbca". Nie oddaje to w żaden sposób rzeczywistej wartości zasobów, do których uzyskaliśmy dostęp. I jeśli nawet ktoś mówi o kończących się zasobach, wielu wierzy, że znajdzie się kolejny "skarbiec" który będzie można "zrabować" i będzie można dalej żyć oddając się niepohamowanej konsumpcji. Tytanic tonie ale orkiestra gra do końca.
Konfucjusz stwierdził, że nawet najdalsza podróż zaczyna się zawsze od pierwszego kroku. Nie ma powodu, aby ten krok odkładać. Chrońmy to dobro, które mamy wokół siebie. Chrońmy lasy, bo one są esencją życia i trwania. Tak łatwo jest je zniszczyć, ale na to, aby z sadzonek znowu wyrosły drzewa, potrzeba kilku pokoleń. I to jest ta perspektywa, którą powinniśmy uwzględniać.
Na przestrogę dla każdego może służyć los jaki sami sobie zafundowali przed wiekami mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej. Kiedy wycięli ostatnie drzewo stracili możliwość wydostania się z miejsca, gdzie sami sobie zgotowali katastrofę ekologiczną.
Dostępność lasów i terenów zielonych blisko domu, w zasięgu 10 minut pieszo, jest kluczowa dla ludzi. Świat się zmienia za szybko i potrzebujemy jak najczęstszego kontaktu z naturą aby odbudować siły.
Pilnujmy, abyśmy przez nieodpowiedzialne decyzje decydentów nie obudzili się na betonowej pustyni.
