Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Magda Jandrowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nudge Marketing[edytuj | edytuj kod]

Nudge marketing to dyscyplina, która koncentruje się na zachowaniach konsumentów.

Dyscyplina ta stara się zmotywować daną osobę do zachowania się w określony sposób bez próby zmuszenia jej do tego. Motywator tego podejścia jest zainteresowany działaniem na różne dźwignie związane z procesem decyzyjnym konsumenta w celu przekonania go do przyjęcia określonego zachowania przy stosunkowo niskich kosztach.[1]

Pojawienie się Nudge Marketingu[edytuj | edytuj kod]

Nudge pojawił się w latach 70. i przeszedł przez dwie znaczące fazy rozwoju. W tym samym okresie, gdy wielu wątpiło w skuteczność tego rodzaju marketingu, Daniel Kahneman zainteresował się procesami decyzyjnymi mózgu i przyczynami oporu przed zmianami. Uważa on, że myślenie odbywa się w dwóch etapach: pierwszy system myślenia jest szybki i rządzony przez emocje i instynkt, a drugi, wolniejszy, opiera się na analizie i refleksji (Thaler & Sunstein, 2008).[2]Richard Thaler i Cass Sunstein byli pod wpływem jego przekonań. Przed badaniami Thalera i Sunsteina (2008) niewiele rozumiano na temat funkcji szturchania. Ich teoria, którą przedstawili w swojej książce Nudge, przyczyniła się do rozpowszechnienia tej idei. Para ta przyczyniła się do rozwoju nudge marketingu w latach siedemdziesiątych XX wieku. W 2017 roku Richard Thaler otrzymał również Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii przyznawaną przez Królewską Szwedzką Akademię Nauk. Drugi etap rozwoju nudge marketingu jest teraz objęty niniejszą analizą: Koncepcja "ekonomii behawioralnej" została wzmocniona w 2002 roku przez ówczesnego laureata Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, Daniela Kahnemana, który wyjaśnił, że decyzje ludzi są irracjonalne, ponieważ wpływają na nie uprzedzenia poznawcze.[3] Według Thalera i Sunsteina (2008), uprzedzenie poznawcze to błąd w sposobie przetwarzania informacji. Systematyczne oderwanie się od rzeczywistości w logicznym i rozsądnym myśleniu jest określane jako uprzedzenie. Uprzedzenia poznawcze można zidentyfikować, gdy występują sprzeczności lub błędy w rozumowaniu lub ocenie danej osoby. Powodują one, że podmiot przypisuje różną wartość faktom tego samego rodzaju. Kontekst, w którym znajduje się dana osoba i normy społeczne, które są do niej stosowane, mogą aktywować te skróty myślowe, które są (prawie) automatyczne i uniemożliwiają osobie jasne myślenie.[2]

Cele i wyzwania[edytuj | edytuj kod]

Głównym celem Nudge marketingu jest przekonanie ludzi do innego zachowania bez zmuszania ich do tego.

Osoba nigdy nie jest zmuszana do wyboru rozwiązania, które jej zdaniem jest najlepsze, przez podmiot, który zainicjował podejście, niezależnie od tego, czy jest to firma, czy inny podmiot. Osoba nadal ma wolną wolę. Niemniej jednak nadawca będzie opowiadał się za wyborem, podkreślając korzyści dla użytkownika[4]

Technika szturchania opiera się na kilku zasadach:

Posłaniec: Nadawca wiadomości często wpływa na konsumenta.

Zachęta: Reakcje klienta na prezentowane wybory są kierowane przez skróty myślowe.

Normy: Osoba jest pod wpływem działań innych jako konsument (presja społeczna, dobre obyczaje, etyka itp.).

Domyślność: konsument ma tendencję do domyślnego dokonywania wybranych lub preferowanych wyborów.

Istotność: uwaga jest kierowana na to, co nowe i istotne.

Pierwszeństwo: Nieświadome bodźce wpływają na zachowanie.

Emocje: Związki emocjonalne konsumenta mają duży wpływ na jego zachowanie.

Spójność: Klienci chcą, aby ich publiczne obietnice były dotrzymywane.

Ego: Ludzie zachowują się w sposób, który sprawia, że czują się dobrze.[5]

  1. Rohan Sanghi i inni, Nudge Marketing in E-Commerce Businesses [online], International Journal of Science and Research (IJSR), 2018 (ang.).
  2. a b Platel Alexandre, The Business Potential of Nudge Marketing, Investigating the Impact of Nudge Marketing on People, Behavior from French Practitioners’ Point-of-View [online], 2021–2023 (ang.).
  3. Daniel Kahneman, Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym, 2011, s. 32 (pol.).
  4. Milad Mirbabaie, Julian Marx, Johanna Germies, Conscious Commerce – Digital Nudging and Sustainable E-commerce Purchase Decisions, Social and Information Networks, 2022, s. 5 (ang.).
  5. Anne Krupicka, Cours universitaire d'initiation au nudge., „université de Poitiers”, 2016, s. 95 (fr.).