Waga prądowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkic realizacji wagi prądowej

Waga prądowa – klasyczny wzorzec prądu odtwarzający jego jednostkę, amper, w sposób definicyjny[1]. Wynalazcą tego elektromechanicznego urządzenia był Lord Kelvin. Dziś znaczenie wagi prądowej jest głównie historyczne, gdyż mniejszy błąd odtworzenia uzyskuje się przy użyciu metod pośrednich (na przykład z wzorców napięcia i rezystancji).

Konstrukcja i działanie[edytuj | edytuj kod]

Jedno z ramion wagi obciążone jest odważnikiem na który działa siła zależna od masy odważnika i przyspieszenia ziemskiego: [1].

Schemat wagi prądowej

Drugie z ramion obciążone jest cewką umieszczoną wewnątrz innej, nieruchomej cewki. Obie cewki połączone są szeregowo i zasilane ze źródła prądowego[1].

Przepływ prądu przez tak umieszczone cewki wywołuje powstanie siły elektrodynamicznej oddziałującej na ruchomą cewkę: Współczynnik c zależy od geometrii cewek[1].

W stanie równowagi obie siły są równe[1]:

Zatem po przekształceniu mamy[1]:

Problemy[edytuj | edytuj kod]

Błąd wyznaczonej wartości prądu wynika z[2]:

  • niedokładności wyznaczenia współczynnika określanego na podstawie parametrów geometrycznych cewek,
  • przyjętej wartości różnej od rzeczywistej w danym punkcie pomiaru,
  • wpływów magnetycznych z otoczenia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Augustyn Chwaleba, Maciej Poniński, Andrzej Siedlecki: Metrologia elektryczna. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2003, s. 74. ISBN 83-204-2826-2.
  2. Augustyn Chwaleba, Maciej Poniński, Andrzej Siedlecki: Metrologia elektryczna. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2003, s. 74–75. ISBN 83-204-2826-2.