Wybory parlamentarne w Azerbejdżanie w 2010 roku

Azerbejdżan Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Azerbejdżanu Ustrój polityczny Ustrój polityczny Azerbejdżanu Konstytucja Konstytucja Azerbejdżanu Władza ustawodawcza Zgromadzenie Narodowe Oqtay Əsədov Władza wykonawcza Prezydent İlham Əliyev Premier Artur Rasizadə Rząd Rząd Artura Rasizadə Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Konstytucyjny Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Azerbejdżanu Kontrola państwowa Kontrola państwowa Izba Obrachunkowa Finanse Narodowy Bank Azerbejdżanu Samorząd terytorialny Podział administracyjny Azerbejdżanu Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2015 Wybory prezydenckie: 2013 Referenda: 2016 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Azerbejdżanu minister: Elmar Məmmədyarov Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Azerbejdżanie w 2010 roku – wybory do Zgromadzenia Narodowego przeprowadzone 7 listopada 2010. Zwycięstwo odniosła rządząca Partia Nowego Azerbejdżanu, która zdobyła większość mandatów (74 ze 125). Międzynarodowi obserwatorzy z OBWE, Rady Europy i Unii Europejskiej stwierdzili, że proces wyborczy nie spełnił standardów demokratycznych.

Organizacja wyborów

Zgromadzenie Narodowe Azerbejdżanu składa się ze 125 członków, wybieranych w jednomandatowych okręgach wyborczych na 5-letnią kadencję. Poprzednie wybory odbyły się 6 listopada 2005. Zgodnie z konstytucją wybory odbywają się w pierwszą niedzielę listopada. 6 maja 2010 Centralna Komisja Wyborcza wyznaczyła datę wyborów na 7 listopada 2010, co 3 września 2010 oficjalnie zatwierdził prezydent İlham Əliyev. W wyborach w 2005 prezydencka partia Nowy Azerbejdżan zdobyła 61 mandatów. Według międzynarodowych obserwatorów z OBWE nie spełniły one standardów demokratycznych.

Kampania wyborcza rozpoczęła się 15 października 2010. Przed jej rozpoczęciem i w jej trakcie opozycja oraz organizacje broniące praw człowieka (Human Rights Watch, Election Monitoring and Democracy Studies Centre - EMDSC) skarżyły się na łamanie wolności słowa oraz zastraszenia i aresztowania niezależnych dziennikarzy. Podkreślały także trudności opozycji w związku z obowiązującym prawem wyborczym, w tym problemy przy rejestracji kandydatów, nierówny dostęp do publicznych mediów, likwidację dotacji państwowej dla kandydatów oraz skrócenie czasu kampanii wyborczej z 60 do 23 dni. Azerskie władze zaprzeczyły zarzutom o stosowaniu przemocy i zastraszaniu dziennikarzy oraz działaczy opozycji. Podkreśliły, że każdy z kandydatów dysponował 4-minutowym czasem antenowym w telewizji publicznej oraz mógł bez ograniczeń wykorzystać w swojej kampanii internet. Spośród 2500 zgłoszonych do wyborów kandydatów komisja wyborcza zarejestrowała 690.

Głosowanie i wyniki

W wyborach wzięły udział wszystkie główne partie polityczne, w tym opozycyjne. Uprawnionych do głosowania było 4,84 mln osób spośród 9 mln mieszkańców. Głosowanie odbyło się w pokojowej atmosferze.

Według oficjalnych wyników opublikowanych przez komisję wyborczą 8 listopada 2010, rządzący Nowy Azerbejdżan zdobył 74 ze 125 mandatów w parlamencie. Frekwencja wyborcza wyniosła 50,1%. Żadnego mandatu nie uzyskała największa partia opozycyjna Partia Równości (Müsavat Partiyası). Odrzuciła ona wyniki wyborów i uznała je za niezgodne z prawem i niedemokratyczne. 38 mandatów zdobyli kandydaci niezależni popierający w większości partię rządzącą. 13 mandatów zdobyło 10 mniejszych ugrupowań opozycyjnych. Centralna Komisja Wyborcza ogłosiła, że nie dopatrzyła żadnych nieprawidłowości wpływających na całościowy wynik głosowania, a partia rządząca uznała wybory za wolne i uczciwe.

• Szczegółowe wyniki wyborów:

Partia polityczna		Liczba głosów	%	+/–	Liczba mandatów	+/–
	Partia Nowego Azerbejdżanu (Yeni Azərbaycan Partiyası, YAP)				74	+11
	Vətəndaş Həmrəyliyi Partiyası (Partia Solidarność Obywatelska)				3
	Ana Vaten Partiyası (Partia Ojczyzna)				2
	Democratic Reforms				1
	Great Creation				1
	Movement for National Rebirth				1
	Ümud Partiyası (Patia Nadziei)				1
	Civic Unity				1
	Civic Welfare				1
	Adalet (Sprawiedliwość)				1
	Popular Front of United Azerbaijan				1
	Kandydaci niezależni				38
	Razem		100%	-	125	-
Źródło:

Ocena głosowania

Wybory monitorowane były przez zagranicznych obserwatorów m.in. z OBWE, Rady Europy i Unii Europejskiej. Organizacje te we wspólnie opublikowanym raporcie stwierdziły, że wybory "nie stanowiły znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju kraju". Stwierdziły, że ograniczenia wolności mediów i wolności zgromadzeń oraz niedoskonały proces rejestracji kandydatów nie stwarzał przesłanek do prawdziwej debaty wyborczej. W sposób pozytywny misja oceniła głosowanie w 90% skontrolowanych lokali wyborczych (1,1 tys. z 5,2); w pozostałych 10% dopatrzyła się poważnych naruszeń, w tym przypadków wypełniania urn wyborczych. Wymieniła negatywne aspekty procesu wyborczego takie jak: dominacja jednej partii w życiu politycznym, nierówny dostęp do mediów, przypadki aresztowań dziennikarzy i zastraszania wyborców oraz kandydatów, skrócenie kampanii wyborczej do 23 dni, rozbieżność między liczbą zarejestrowanych wyborców (4,84 mln) a danymi urzędu statystycznego (6 mln osób w wieku powyżej 18 lat). Obserwatorzy negatywnie ocenili proces liczenia głosów w 31% komisji wyborczych.

Szef delegacji Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE oświadczył, że kraj musi poczynić większy postęp w rozwoju prawdziwie pluralistycznej demokracji. Szefowa delegacji Parlamentu Europejskiego Anneli Jäätteenmäki stwierdziła, że obserwatorzy dopatrzyli się nieprawidłowości przy zliczaniu głosów, przypadków zastraszania opozycji i wypełniania urn wyborczych. Zaleciła władzom zwiększenie wysiłków w celu demokratyzacji kraju. Szefowa delegacji ODIHR oznajmiła, że proces wyborczy nie spełnił wymagań stawianych demokratycznym wyborom.